Ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ (ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ) ΕΙΧΕ ΨΗΦΙΣΕΙ ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΥΣΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ 30 ΕΚΑΤΟΣΤΑ..

ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΟΥΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΥ ΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΩΝ ΝΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΙΤΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΔΙΚΤΑΚΤΟΡΙΑΣ ΕΙΤΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΕΙΤΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΕΑΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ  ΕΩΣ  ΣΗΜΕΡΑ..

ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ (ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ) Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΨΗΦΙΣΕΙ ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΥΣΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ 30 ΕΚΑΤΟΣΤΑ.. ΚΑΙ H ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΜΕ ΜΕΖΟΥΡΕΣ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ 1925

 

ΟΠΩΣ ΑΝΤIΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΙΟΙΚΟΥΝ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΜΑΣ ΧΩΡΑ ΑΝΟΟΙ ΥΠΑΝΘΡΩΠΟΙ 

 

Γιώργος Μητσάκης - Στην εποχή του Πάγκαλου | Official Audio Release

 = = = = = = = = = = = = = = 

Στην εποχή του Πάγκαλου ήταν μακριές οι φούστες
στο Μοναστηράκι αράζανε οι σούστες
λίγοι περπατούσανε τότε με τις κούρσες
σταυροπόδι στις αυλές τι `ναι αυτά που λες

Σήμερα κι οι κόμισσες βαστούν κομπολογάκι
μπότα ως το γόνατο κι αβέρτα τσιγαράκι
κοίτα πως αλλάξανε τα χρόνια Δημητράκη
σταυροπόδι στις αυλές τι `ναι αυτά που λες

Κι ο μπαϊρακτάρης ο σκληρός δε σήκωνε ζοριλίκι
έκοβε απ’ τους μάγκες το ένα το μανίκι
η μαγκιά τους έφευγε και το νταηλίκι
σταυροπόδι στις αυλές τι `ναι αυτά που λες

Σήμερα κι οι κόμισσες βαστούν κομπολογάκι
μπότα ως το γόνατο κι αβέρτα τσιγαράκι
κοίτα πως αλλάξανε τα χρόνια Δημητράκη
σταυροπόδι στις αυλές τι `ναι αυτά που λες

= = = = = = = = = = = = = =

 

Σαν σήμερα 1926: Απαγορεύονται με νόμο οι κοντές φούστες στις γυναίκες! Με διαταγή του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου απαγορεύεται οριστικά στις γυναίκες να φοράνε κοντή φούστα... 

 

Η άκρη του υφάσματος πρέπει να απέχει 30 εκατοστά από το έδαφος. Η διαταγή του τότε επικεφαλής της κυβέρνησης, ο οποίος είχε αναλάβει την εξουσία με το κίνημα της 25ης Ιουνίου του 1925, ανάγκαζε τις γυναίκες να φορούν φούστα η οποία θα έπρεπε να απέχει 30 εκατοστά από το έδαφος, έτσι ώστε να έχουν σεμνή εμφάνιση. Για την πιστή εφαρμογή της διαταγής, τα όργανα της τάξης είχαν εφοδιαστεί με... μεζούρες, για να διαπιστώσουν εάν η κάθε γυναίκα που κυκλοφορούσε στους δρόμους ήταν στα πλαίσια της νομιμότητας. Το μέτρο εφαρμόστηκε αρχικά για λίγους μήνες από τον Δεκέμβριο του 1925 και στη συνέχεια ατόνησε. Οι γυναίκες ανάσαναν, αλλά προσωρινά, δεδομένου ότι κατά τα τέλη της δικτατορίας του,την 11 Μαϊου 1926, η αστυνομική διάταξη επανήλθε σε ισχύ και συνέτεινε στην πλήρη γελοιοποίηση του δικτάτορα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη διαταγή ήταν έμπνευση για το ρεμπέτικο κομμάτι του Γιώργου Μητσάκη, το οποίο ξεκινούσε με τον –ιστορικό- στίχο "Στην εποχή του Πάγκαλου ήταν μακριές οι φούστες". 

 

Στη σχετική ιστοσελίδα, rembetiko.gr, υπάρχει μια ανεκδοτολογική αναφορά για τον τρόπο που αποσύρθηκε το μέτρο. Όπως αναφέρεται, "ο Ιωάννης Καλυβίτης, διευθυντής της νεοσύστατης αστυνομίας Πόλεων, θυμάται ότι κλήθηκε κάποτε στο πρωθυπουργικό γραφείο, όπου ο στρατηγός Θόδωρος Πάγκαλος, παρουσία της συζύγου του, ζήτησε από την Αστυνομία να εκδώσει διαταγή περί απαγορεύσεως κυκλοφορίας των γυναικών στους δρόμους με κοντή φούστα. 

Ο διευθυντής αστυνομίας μη μπορώντας να αρνηθεί τη διαταγή του τότε δικτάτορα, μηχανεύθηκε την εξής λύση. Επιστράτευσε μέσω του Τμήματος Ηθών τρεις ιερόδουλες, από τις πλέον ευπαρουσίαστες και προσυννενοήθηκε με έμπιστους αστυφύλακες του να τις συλλάβουν εικονικά. 

Εν τω μεταξύ είχαν ειδοποιηθεί φωτορεπόρτερς και όλοι μαζί με αγαστή σύμπνοια έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στις συλλήψεις. 

Τότε ο στρατηγός Θόδωρος Πάγκαλος θορυβήθηκε από την έκταση που πήρε το θέμα και προκειμένου ν αποφύγει την διεθνή γελοιοποίηση της Ελλάδας τηλεφώνησε στον αστυνομικό διευθυντή να αναστείλει το μέτρο". 

 

 

Σε άλλες αναφορές σε εφημερίδες της εποχής αναφέρονται προηγούμενες ημερομηνίες περιστατικά που σώζονται σχετικά με την απαγόρευση της κοντής φούστας .

 

Συγκεκριμένα στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, φύλλα της 17ης και της 22ας Μαρτίου 1926 αναφέρονται δυο περιστατικά : 

 

 "…Από το πρωί της καθορισθείσας ημέρας άρχισε η καταδίωξη της κοντής γυναικείας φούστας. Οι δυο υπαστυνόμοι εμφανίστηκαν στους αθηναϊκούς δρόμους από την 9η πρωινή και "εξερευνούσαν επιμελώς" τους τομείς ευθύνης τους. Στο μεταξύ στο Πρωτοδικείο οι πάντες ήταν έτοιμοι να δεχτούν και να τιμωρήσουν παραδειγματικά τις παραβάτισσες. 

 

Όμως ως την 11η πρωινή η καταδίωξη δεν απέφερε καρπούς και ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί, για να απολαύσει το θέαμα, έφυγε απογοητευμένος. Επιτέλους το μεσημέρι ακριβώς εμφανίστηκε ο υπαστυνόμος Σαρλής συνοδεύοντας το πρώτο θύμα. Κατά την ακροαματική διαδικασία που ακολούθησε αποκάλυψε τις συνθήκες σύλληψης. 

Ενώ βρισκόταν στην οδό Πατησίων, είδε μια δεσποινίδα, η φούστα της οποίας ήταν καταφανώς κοντύτερη του δέοντος. Υποχρεωμένος να συμπεριφερθεί με κοσμιότητα και ευγένεια δεν προέβη σε άμεση σύλληψή της, αλλά άρχισε να την παρακολουθεί. 

Όταν η κοπέλα έφθασε στη διασταύρωση των οδών Αιόλου και Σταδίου, την σταμάτησε και της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε, αλλά τελικά κάμφθηκε από την "πειθώ" του υπαστυνόμου. Στο Πταισματοδικείο εξελίχτηκαν σκηνές απείρου κάλλους. 

Η δεσποινίς Βογιατζή (έτσι λεγόταν η συλληφθείσα), γελαστή και αδιάφορη για την περιπέτειά της, απάντησε στις τυπικές ερωτήσεις που της έκανε ο πταισματοδίκης Διονύσιος Παλλαδινός. Ακολούθως ο υπαστυνόμος Σαρλής ορκίστηκε και κατέθεσε ότι συνέλαβε τη δεσποινίδα Βογιατζή, αφού την παρακολούθησε και επείσθη ότι η φούστα της ήταν κοντύτερη των 35 εκατοστών. 

Μετά τη διαπίστωση ότι η φούστα ήταν κοντύτερη κατά τρεις πόντους επρόκειτο να εκδοθεί η απόφαση του δικαστηρίου. Ήταν η πρώτη απόφαση για το ζήτημα αυτό και ο κόσμος που είχε πλημμυρίσει τη δικαστική αίθουσα περίμενε με αγωνία. Σε λίγο ο πταισματοδίκης είπε: 

"Η δις Βογιατζή καταδικάζεται εις 24ωρον κράτησιν και εις καταβολήν των εξόδων της δίκης". 

Αμέσως ο υπαστυνόμος Σαρλής παρέλαβε τη δεσποινίδα και την επιβίβασε σε αυτοκίνητο, για να την οδηγήσει στο κρατητήριο. Όμως σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ (φύλλο της 23ης Μαρτίου 1926) ύστερα από διαταγή του πρωθυπουργού Θ. Πάγκαλου η καταδικασθείσα το βράδυ αφέθηκε ελεύθερη.

Το απόγευμα της ίδιας μέρας συνελήφθη από τον υπαστυνόμο Πολύδωρο μια άλλη νεαρή, η εικοσάχρονη Μαρίκα Μπακαρτζή, γιατί η φούστα της ήταν κατά τρεις πόντους κοντύτερη από τη δέουσα. Το δικαστήριο επέβαλε στην κατηγορούμενη πρόστιμο 100 δραχμών και άλλες 36 δραχμές για δικαστικά έξοδα. Επειδή δεν είχε χρήματα, για να πληρώσει, αφέθηκε ελεύθερη με την έκδοση χρηματικού εντάλματος.

Η Κατίνα Βογιατζή και η Μαρίκα Μπακαρτζή καταδικάστηκαν από το δικαστήριο, γιατί δεν συνεμορφώθησαν με την αστυνομική διαταγή, την οποία σοφίστηκε ο Θ. Πάγκαλος…"*

Τέλος σε χρονογράφημα που δημοσίευσε ο Γρηγόριος Ξενόπουλος στις παραπάνω εφημερίδες γράφει:

"Κορίτσια καλών οικογενειών συνελήφθησαν εις την μέσην του δρόμου, ωδηγήθησαν εις το Πταισματοδικείον, διεπομπεύθησαν, εγιουχαΐσθησαν, κατεδικάσθησαν, εκρατήθησαν, εφωτογραφήθησαν και εφιγουράρησαν εις τας εφημερίδας με το σώμα … του εγκλήματός των παραπλεύρως, δηλαδή με τις γυμνές των γάμπες. Φαντάζεσθε ότι ήτο δυνατόν να εξακολουθήση χωρίς εξέγερσιν επικίνδυνον μία τέτοια βαρβαρότης; Και δεν νομίζετε ότι πολύ πλέον άσεμνον, ανήθικον και σκανδαλώδες διά την κοινωνίαν, διά τα ήθη, από την κοντήν φούστα, ήτο αυτή η καταδίωξις, αυτή η διαπόμπευσις των κοριτσιών;"

 

 

ΠΗΓΗ: https://www.athensmagazine.gr/article/social/retromania/280301-san-shmera-1926-apagoreyontai-me-nomo-oi-kontes-foystes-stis-gynaikes-photos

 

ΑΛΛΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ:

 

Όταν στην Ελλάδα απαγορεύονταν οι κοντές φούστες

Εκείνο το παγωμένο πρωινό της 1ης Δεκεμβρίου του 1925 έκπληκτοι οι αναγνώστες των εφημερίδων διάβαζαν ανακοίνωση που εκδόθηκε το προηγούμενο βράδυ από το Πολιτικό Γραφείο του προέδρου της Κυβερνήσεως, στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος από τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα για να την κρατήσει έως και τον Αύγουστο του 1926, οπότε τον ανέτρεψε ένα άλλο πραξικόπημα που οργάνωσε ο στρατηγός Κονδύλης.

Με την ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου απαγορευόταν στα κορίτσια άνω των 12 ετών και στις γυναίκες να φορούν φούστες το άκρο των οποίων θα απείχε από το έδαφος περισσότερο από 30 εκατοστά:

«Κατόπιν διαταγής του Προέδρου της Κυβερνήσεως, καταρτίζεται και υποβάλλεται εις το υπουργείον Εσωτερικών προς έγκρισιν αστυνομική διάταξις δι ης απαγορεύονται αι κονταί φούσται των γυναικών. Το κατώτατον άκρον της φούστας δέον να απέχη από του εδάφους 30 εκατοστά του μέτρου. Εις τον περιορισμόν τούτον υπάγονται άπασαι αι γυναίκες από του 12ου έτους και άνω. Αι παραβάτιδες θα παραπέμπωνται εις το επ’ αυτοφώρω πταισματοδικείον, σνυπεύθυνοι θα είναι και οι γονείς αυτών. Η εφαρμογή θα αρχίση από 15 Δεκεμβρίου».

Η ανακοίνωση γίνεται δεκτή με ειρωνικά σχόλια. Οι αναγνώστες γελάνε και οι εφημερίδες με προσεκτικό τρόπο, λόγω της φύσης του καθεστώτος, την αντιμετωπίζουν με λεπτό χιούμορ. Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος και ο υπότιτλος της εφημερίδας «Μακεδονία»: «Ο κ. Πάγκαλος και η κοντή φούστα – Μη χειρότερα!».

Σύμφωνα με τον τότε αστυνομικό διευθυντή Αθηνών Ι. Καλυβίτη, η ιδέα της απαγόρευσης της κοντής φούστας ανήκε στη σύζυγο του Πάγκαλου Αριάδνη, γιαγιά του σημερινού αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Όπως είπε αργότερα ο αστυνομικός, μια μέρα που βρισκόταν στο γραφείο του Πάγκαλου η σύζυγός του τον επέπληξε γιατί επέτρεπε στις γυναίκες να κυκλοφορούν με φούστες μέχρι το γόνατο. Στη συζήτηση παρενέβη ο Πάγκαλος συμφωνώντας με τη γυναίκα του. Έτσι έδωσε εντολή στον Καλυβίτη να ετοιμάσει και να εκδώσει τη σχετική απαγορευτική διάταξη.

Από τη δημοσίευση της διάταξης μέχρι και την εφαρμογή της μεσολάβησαν 15 μέρες «προσαρμογής». Και μετά άρχισαν τα ευτράπελα. Οι δρόμοι της Αθήνας γέμισαν αστυνομικές περιπόλους που σταματούσαν κάθε γυναίκα, ανεξάρτητα από ηλικία και με μια μεζούρα μέτραγαν το ύψος της φούστας. Οι γυναίκες αντιδρούσαν, το ένα επεισόδιο διαδεχόταν το άλλο, ενώ οι άνδρες συμμετείχαν με τη σχετική καζούρα. Οι παραβάτιδες των οποίων η φούστα ευρέθη μετά τη μέτρηση κοντή οδηγούνταν στα Αστυνομικά Τμήματα και στη συνέχεια στο Αυτόφωρο. Εκεί επικρατούσαν σκηνές απείρου κάλλους. Μέλη γνωστών οικογενειών της πρωτεύουσας, γυναίκες από λαϊκές συνοικίες κάθονταν στο ίδιο εδώλιο και διαπομπεύονταν μπροστά σε όλους τους γαβριάδες και τους αργόσχολους της Αθήνας που μαζεύονταν εκεί για να το καλαμπουρίσουν.

Η υπόθεση πέρασε και στα θέατρα της εποχής όπου δεν υπήρχε επιθεώρηση που να μην έχει και το σχετικό νούμερο. Η κατάσταση είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο και εκτός από το γελοίον του πράγματος άρχισαν να διαμαρτύρονται και ισχυρότατοι παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου που έβλεπαν τις γυναίκες και τις κόρες τους να διασύρονται. Παράλληλα τα σχόλια του Τύπου άρχισαν να γίνονται πιο επιθετικά χαρακτηρίζοντας το μέτρο βάρβαρο και προσβλητικό για τις γυναίκες.

Έτσι, μια ωραία πρωία οι αστυνομικές περίπολοι εξαφανίστηκαν από τους δρόμους και το μέτρημα της φούστας σταμάτησε. Μάλιστα, για να μην εξευτελιστούν εντελώς τα όργανα της δικτατορίας, εστάλη στις εφημερίδες ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία η απαγορευτική διάταξη δεν ισχύει πλέον γιατί οι Αθηναίες συμμορφώθηκαν αμέσως και μάκρυναν τις φούστες τους.

Οι «μισογύναι» και το «Αήττητον φύλον»

ΤΟ ΛΕΠΤΟ χιούμορ και η ειρωνεία χαρακτήριζαν τα σχόλια και τα άρθρα των εφημερίδων για την απαγόρευση της κοντής φούστας. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από την πρωτοσέλιδη καθημερινή στήλη με την υπογραφή «Αθηναίος» και τίτλο «Φρόνησις» στην εφημερίδα «Εμπρός» της 2ας Δεκεμβρίου 1925:

«…Υπό οικονομικήν άποψιν το πράγμα δεν είνε ευχάριστον διά τους άνδρας αλλά τι να γίνη.

– Εκεί που θα πληρώσω πρόστιμα διά τα θηλυκά μου και θα έχω φασαρίας με την φυλάκισίν των, έλεγε οικογενειάρχης, θα προτιμήσω να κάμω από τώρα και την επιπρόσθετον ταύτην δαπάνην.

Καθ’ όλην την ημέραν χθες εις τα μαγαζιά και τα μοδιστράδικα παρετηρείτο ζωηροτάτη κίνησις κυριών και δεσποινίδων. Τα υφάσματα ανηρπάζοντο. Εκείναι δε αι οποίαι είχον καμωθή απ’ αρχής ότι δήθεν θα απειθούσαν εις την αστυνομικήν διάταξιν, την οποίαν εχαρακτήριζον ανεφάρμοστον, ηκούσθησαν λέγουσαι σωφρόνως.

– Για καλόν και για κακόν κάμετε, παρακαλώ, την φούστα μου μακρυτέραν κατά δέκα πόντους.

Αι προβλεπτικώτεραι προσθέτουν:

– Εμένα να μου αφήσητε και καμμιά πενηνταριά πόντους γύρισμα, διότι ποίος ξέρει αν αύριον δεν εκδοθή άλλη διαταγή, η οποία να απαιτή να έχη η φούστα και ουράν.

Τόσον πολύ γενναία δεν είναι τα θηλυκά προ του πραγματικού κινδύνου. Εναντιούνται και αφηνιάζουν πάντοτε εκ του ασφαλούς. Ενδεχόμενον πολλαί να έθραυσαν χθες μερικά πιάτα εκ της οργής των, αλλά πρώται και καλλίτεραι έσπευσαν να προμηθευθούν“φουρρώ”. Γενικόν το ερώτημά των:

– Ευρήκες, καϋμένη, φουρρώ;

– Μη τα ρωτάς. Εγύρισα όλα τα μαγαζειά. Τέλος πάντων κατώρθωσα και βρήκα πέντε πήχες.

– Πέντε πήχες; Τι θα το κάμης τόσον πολύ;

– Θα μακρύνω την φούστα μου ίσα με τα νύχια. Ας μου λείπουν τα ντράβαλα.

Ώστε ηττάται και το δήθεν αήττητον γυναικείον φύλον; Οι μισογύναι απαστράπτουν εκ χαράς.

– Αρνάκι του γάλακτος έφαγα, έλεγε εις τούτων. Επί τέλους αυτήν την φοράν εθριάμβευσε το ισχυρόν φύλον κατά του ασθενούς!

Οι ακροαταί του εμειδίασαν, αλλά εκείνος προσέθεσε προφητικώς: Πού θα πάνε; Θα τας ξανακλείσωμεν εις τον γυναικωνίτην!»

«Πρόκλησις εις ανηθικότητα και κοινόν σκάνδαλον»

Είκοσι τέσσερις ώρες μετά την πρώτη ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της 2ας Δεκεμβρίου του 1925 η απαγορευτική Διάταξη του αστυνομικού διευθυντή Αθηνών Ι. Καλυβίτη η οποία είχε ως εξής:

«”Περί ωρισμένου μήκους φουστών Δεσποινίδων άνω των 12 ετών και κυριών κυκλοφορουσών εις δημόσια εν γένει μέρη και κέντρα”

Εν Αθήναις σήμερον την 30ήν Νοεμβρίου έτους 1925 ημείς ο Διευθυντής Αστυνομίας Πόλεων Αθηνών ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΥΒΙΤΗΣ σκοπούντες να παρεμποδίσωμεν την εις τα Δημόσια εν γένει μέρη και κέντρα παρατηρουμένην οσημέραι πρόκλησιν εις ανηθικότητα διά της διατηρήσεως κοντών φουστών προς κοινόν σκάνδαλον, έχοντες υπ’ όψει και την υπ’ αριθ. κλπ. διαταγήν του υπουργείου των Εσωτερικών και το άρθρον 45 παραγρ. ΙΕ’ του Νόμου 8815 περί αστυνομίας των Πόλεων ως ετροποποιήθη δια μεταγενεστέρων Νόμων.

Διατάσσομεν Άρθρον μόνον. Ορίζομεν όπως αι κυρίαι και Δεσποινίδες αι άνω των 12 ετών οσάκις περιέρχονται τα δημόσια εν γένει μέρη ως και όταν εισέρχονται εντός των Δημοσίων Κέντρων φέρωσι φούστας ων το κατώτατον άκρον δέον να απέχη από του εδάφους 30 εκατ. του μέτρου. Θεωρούνται συνυπεύθυνοι οι γονείς ή επίτροποι των ανηλίκων κορασιών.

Οι παραβάται της παρούσης, ης η ισχύς άρχεται από της 15ης Δεκεμβρίου και η εκτέλεσις ανατίθεται εις τους Αστυνομικούς υπαλλήλους, καταδιώκονται και τιμωρούνται συμφώνως προς το άρθρον 607 του ποινικού Νόμου».

Παράλληλα με τη Διάταξη δημοσιεύθηκαν και «πληροφορίες» που διέρρευσαν καταλλήλως από το Πολιτικό Γραφείο για να διασκεδασθούν οι εντυπώσεις ότι υπάρχει σκέψη για αύξηση του ύψους πάνω από το έδαφος στα 35 εκατοστά, ενώ δόθηκαν και διαβεβαιώσεις ότι ο έλεγχος δεν θα γινόταν από απλούς αστυφύλακες αλλά από αξιωματικούς της αστυνομίας «εκ των μάλλον ανεπτυγμένων». Τα ρεπορτάζ στις εφημερίδες ανέφεραν:

«Καθ’ ας έχομεν ασφαλείς πληροφορίας η αστυνομική διάταξις την οποίαν δημοσιεύομεν ανωτέρω είνε πιθανώτατον να τροποποιηθή. Αντί του οριζομένου 30 εκατοστά μήκους από το κατώτατον άκρον της φούστας μέχρι του εδάφους θα ορισθή 35 εκατοστά του μήκους. Επίσης σκέψις κρατεί η διδομένη δεκαπενθήμερος προθεσμία να παραταθή, ίνα δοθή εις τας κυρίας ο κατάλληλος χρόνος να επιδιορθώσουν τα φορέματά των. Τέλος δύναται να θεωρηθή βέβαιον ότι η επίβλεψις της τηρήσεως του μέτρου δεν θα ανατεθή εις τα κατώτερα αστυνομικά όργανα, αλλά θα γίνη επιλογή δύο ή τριών αστυνόμων της Αστυνομίας Πόλεων εκ των μάλλον ανεπτυγμένων, οι οποίοι δεν πρόκειται να κρίνουν με το υποδεκάμετρον τα φορέματα των κυριών, αλλ’ εκ της όλης εμφανίσεως, την οποίαν θα παρουσιάζουν ταύτα και δεν θα επεμβαίνουν παρά εκεί όπου το άσεμνον θα είναι καταφανές».

Όμως ήδη ήταν αργά. Τα σχόλια και οι ειρωνείες έδιναν και έπαιρναν. Οι Αθηναίες αντέδρασαν έντονα και δυναμικά. Και οι αντιδράσεις έφτασαν στο ζενίθ όταν άρχισαν και οι πρώτοι έλεγχοι από αστυνομικούς και οι παραπομπές στο Αυτόφωρο. Έτσι η δικτατορία υποχρεώθηκε να υποχωρήσει…

Άσεμνο και το στέγνωμα των γυναικείων εσωρούχων!

«Πιθηκοειδώς μιμούμενοι τας ξένας μόδας»

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ της απαγορευτικής διάταξης συνόδευε και σχετική ανακοίνωση του Πάγκαλου ο οποίος προσπαθώντας να δικαιολογήσει την απαγόρευση της κοντής φούστας τα μπέρδεψε όλα. Από το ασύμβατο της μόδας με τις ελληνικές παραδόσεις μέχρι το χαρακτηρισμό ως ασέμνου του στεγνώματος των γυναικείων εσωρούχων. Συγκεκριμένα ανέφερε στην ανακοίνωσή του:

«Οι λόγοι διά τους οποίους κατελήξαμεν εις την λήψιν του μέτρου τούτου είναι οι εξής:

α) Επειδή η μόδα αυτή αντίκειται εις τας ελληνικάς παραδόσεις και δεν επιτρέπεται πιθηκοειδώς μιμούμενοι τας ξένας μόδας να καταστρέψωμεν τα ωραία ελληνικά έθιμα. Εις την Ελλάδα θεωρείται άσεμνον να εκτίθενται διά στέγνωμα τα εσώρουχα των γυναικών, και όμως σήμερον εις δημόσια κέντρα κυρίαι και δεσποινίδες επιδεικνύουν όχι μόνον την καλτσοδέταν των, αλλά και τα εσώρουχα.

β) Διά λόγους αισθητικούς. Εις τον τόπον όπου εγεννήθη το αίσθημα του καλού και του ωραίου, τον οποίον επισκέπτονται όσοι αληθινά αγαπούν το ωραίον, διά να το θαυμάσουν, δεν επιτρέπονται τοιαύται ασχημίαι. Δεν ρίπτουν ένα βλέμμα αι κυρίαι μας εις τα ελληνικά ανάγλυφα διά να ιδούν πώς οι μεγάλοι μας καλλιτέχναι άφιναν να υπονοήται το ωραίον υπό τας πτυχάς του ελληνικού ενδύματος; Έφθασε καμμία τέχνη ή καμμία μόδα την ελληνικήν ομορφιάν; Ασχημίζει τίποτε περισσότερον την γυναίκα παρά το προπετές και το άσεμνον; Και επί τέλους, εάν το αφηνιασμένον άρμα της Μόδας μας φέρη και μέχρι του φύλλου της συκής, πρέπει ημείς να το ακολουθήσωμεν; Αυτοί είνε οι λόγοι, οίτινες μας ήγαγον εις την λήψιν του μέτρου. Θέλομεν να ανυψώσωμεν την γυναίκα εις την θέσιν ήτις της εμπρέπει. Να την ανυψώσωμεν εις την εκτίμησιν του ανδρός, εις την εκτίμησιν της κοινωνίας, διότι αυτή είνε ο στύλος της οικογενείας και εις αυτήν ως μητέρα του Έλληνος στρατιώτου αποθέτει και η πατρίς τας ελπίδας της. Διά τους λόγους αυτούς έχομεν την πεποίθησιν ότι η ελληνική κοινωνία θα δεχθή εκθύμως την επιστροφήν εις τας ελληνικάς παραδόσεις».

«Μ’ αρέσουνε του Πάγκαλου τα γούστα που μας μάκρυνε τη φούστα»

ΜΑΖΙ με τις διαμαρτυρίες για το κυνήγι της κοντής φούστας ήρθαν και τα τραγουδάκια που ακούγονταν σε πολλά αθηναϊκά θέατρα στις ταβέρνες και στις συγκεντρώσεις στα αθηναϊκά σπίτια. Το ρεφρέν ενός από αυτά ήταν το παρακάτω:

«Μ’ αρέσουνε του Πάγκαλου τα γούστα που μας μάκρυνε τη φούστα…».

Πρωταγωνιστές στις διαμαρτυρίες ήταν και γνωστές εκπρόσωποι του γυναικείου κινήματος της εποχής. Μία απ’ αυτές, η δημοσιογράφος Άννα Συνοδινού, γνωστή με το ψευδώνυμο «Μονταίν» όπως υπέγραφε πολλά κείμενά της, σημείωνε στο περιοδικό «Μπουκέτο» του Δεκεμβρίου του 1925 (την αποθησαύριση των κειμένων έχει κάνει ο δημοσιογράφος Γιάννης Καιροφύλας στα πολλά και καλά βιβλία του με πλούτο πληροφοριών για την Αθήνα):

«Το μέτρον το ληφθέν κατά της κοντής γυναικείας φούστας είναι προορισμένον ν’ αποτύχη παταγωδώς. Θα επικρατήσουν εν τέλει οι γυναίκες των οποίων η πονηρία είναι γνωστή και αι οποίαι θα εύρουν ασφαλώς τρόπον να μην το εφαρμόσουν. Θα παίζουν εις βάρος της διαταγής. Θα φορούν κοντά και θα φαίνωνται ότι φορούν μακριά. Έπειτα το ζήτημα του μάκρους της φούστας κανονίζεται από το ύψος της κνήμης, το ύψος των τακουνιών. Τέλος, όταν πρόκειται περί των αμφιέσεων του περιπάτου ή και των χορών, όπου αι κυρίαι ημπορούν να πηγαίνουν όπως θέλουν ντυμένες; Δεν λύονται, καθώς βλέπετε αυτά τα ζητήματα με μίαν διαταγήν, η οποία σας επαναλαμβάνω δεν θα εφαρμοσθή.

Έρχομαι αυτήν την στιγμήν από τον κινηματογράφον, όπου συνάντησα πολλάς Ατθίδας,αι οποίαι εμαίνοντο κυριολεκτικώς. Και είχαν σας βεβαιώ δίκαιον».

Στο ίδιο περιοδικό μια άλλη γνωστή Αθηναία, η Βερυκίου, έγραφε:

«Δεν μπορώ να εννοήσω τι επιζητούν με τας διαταγάς αυτάς. Να καλύψουν ίσως μερικά πόδια κακοφτιαγμένα; Αν είναι έτσι, τότε ας μας φορέσει πανταλόνια ο κ. Πρόεδρος. Είναι ο μόνος τρόπος να λείψη η ασχημία».

Για αυθαιρεσία των αρχών έγραφε και η Ελένη Λιβιεράτου:«Αι αυθαιρεσίαι αυταί εκ μέρους των αρχών δεν θα έπρεπε να γίνονται. Βεβαίως δεν διακρίνονται αι Ελληνίδες επί κομψότητι και ευγραμμία των ποδών των. Οι πόδες των Ελληνίδων είναι από τους ακομψοτέρους της ανθρωπότητος. Αυτό όμως δεν θα πη ότι επιτρέπεται εις τας αρχάς να επεμβαίνουν εις τα της γυναικείας αμφιέσεως. Θα ημπορούσε να περιφρουρήση διαφορετικά την ηθικήν ο κ. Πάγκαλος…

Ας λάβη π.χ. μέτρα εναντίον των ανδρών που δεν αφήνουν θηλυκό να πλησιάση στον Β. Κήπο. Φυσικά αι γυναίκες στην Αθήνα ντύνονται πολύ προκλητικά. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί καθόλου τους άρρενας, οι οποίοι δεν αφήνουν περίστασι που να μη δείξουν την βαρβαρότητά τους. Εμένα την ίδια μ’ έχουν ενοχλήσει στο δρόμο. Ας φροντίση λοιπόν ο κ. Πρόεδρος να εκπολιτίση τον Ελληνικόν λαόν, τους άρρενας πρωτίστως».

Η Αύρα Θεοδωροπούλου, μια μαχητική φεμινίστρια της εποχής, από τις πρωτοπόρους του γυναικείου κινήματος στη χώρα μας, καλούσε τις γυναίκες να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τον δικτάτορα: «Δεν έχω ούτε όρεξι ούτε καιρό για ν’ ασχοληθώ μ’ αυτές τις ιστορίες της φούστας. Δεν θα μεταποιήσω τα φορέματά μου κι ας με πάνε στο τμήμα. Εκεί όμως πρέπει να ‘χουν και μια ράφτρα, αν θελήσουν να τα βγάλουν πέρα με τις φασαρίες που άνοιξαν».

Το περιοδικό ζήτησε τη γνώμη και των αδελφών Πρωτονοταρίου που είχαν έναν από τους γνωστότερους οίκους μόδας της εποχής στην πλατεία Συντάγματος:

«Αυτά δεν συμβαίνουν σε κανένα μέρος του κόσμου. Αι κυρίαι μας δεν φορούν κοντά για να επιδεικνύουν τας κνήμας των, αλλά διότι αυτό απαιτεί η μόδα. Μερικές μας έστειλαν πράγματι τα φορέματά τους να τα μεταποιήσουμε.

Οι περισσότερες είναι όμως ακόμη διστακτικές».

Γρηγόριος Ξενόπουλος: «Βαρβαρότης»

To διασυρμό των γυναικών κατήγγειλε και ο μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας Γρηγόριος Ξενόπουλος. Σε ένα από τα πολλά χρονογραφήματά του για το κυνήγι της κοντής φούστας από τον Θεόδωρο Πάγκαλο σημείωνε:

«Κορίτσια καλών οικογενειών συνελήφθησαν εις την μέσην του δρόμου, ωδηγήθησαν εις το Πταισματοδικείον, διεπομπεύθησαν, εγιουχαΐσθησαν, κατεδικάσθησαν, εκρατήθησαν, εφωτογραφήθησαν και εφιγουράρησαν εις τας εφημερίδας με το σώμα… του εγκλήματός των παραπλεύρως, δηλαδή με τις γυμνές των γάμπες. Φαντάζεσθε ότι ήτο δυνατόν να εξακολουθήση χωρίς εξέγερσιν επικίνδυνον μία τέτοια βαρβαρότης; Και δεν νομίζετε ότι πολύ πλέον άσεμνον, ανήθικον και σκανδαλώδες διά την κοινωνίαν, διά τα ήθη, από την κοντήν φούστα, ήτο αυτή η καταδίωξις, αυτή η διαπόμπευσις των κοριτσιών; Η φύσις του πράγματος, βλέπετε, δεν επέτρεπε να γίνεται με άλλον τρόπον. Μυστική δίκη και μυστική τιμωρία δεν θα είχαν κανένα αποτέλεσμα. Όλα έπρεπε να γίνωνται φανερά, δημόσια. Έτσι ένα πλήθος από χιλιάδες χαζών θα επερίμενε πάντα απέξω από το Πταισματοδικείο τα “θύματα”, αι άγριαι σκηναί των πρώτων ημερών θα επανελαμβάνοντο καθημερινώς και καθημερινώς αι εφημερίδες θα είχαν να δημοσιεύουν από ένα τουλάχιστον ωραίον κορίτσι με τις γάμπες του χωριστά παραπλεύρως. Ε, αυτά τα είδε η Αστυνομία και υπεχώρησε φρονιμώτατα». 

ΠΗΓΗ: https://e-didaskalia.blogspot.com/2018/05/blog-post_487.html

 

Θεσσαλονίκη: Έκλεισαν εστιατόρια, καφέ – μπαρ που δεν είχαν να πληρώσουν το ρεύμα

Πάνω από 80% απώλεια στον τζίρο σε όλα τα καταστήματα - Κίνδυνος για λουκέτο στις μισές επιχειρήσεις εστίασης ως τις γιορτές

Της Λεμονιάς Βασβάνη

Από την έντυπη έκδοση "Τύπος Θεσσαλονίκης"

Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει ο κλάδος της εστίασης που βλέπει να χάνει κάθε μέρα και πελάτες, ενώ την ίδια ώρα τα έξοδα παραμένουν. Μάλιστα ήδη υπάρχουν περιπτώσεις όπου έχει κοπεί το ρεύμα σε εστιατόρια τα οποία δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον λογαριασμό.

«Η κατάσταση είναι απελπιστική. Διανύουμε την τρίτη εβδομάδα των παθών. Έχουμε πάνω από 80% απώλεια στον τζίρο σε όλα τα καταστήματα. Και στα εστιατόρια η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη γιατί ανά τρεις μέρες πετάνε εμπόρευμα. 

Τον Μάρτιο του 2020 πετάξανε χιλιάδες εμπορεύματα, στις 30 Οκτωβρίου 2020 επίσης και τώρα πετάνε τρόφιμα κάθε τρεις μέρες. Ένα εστιατόριο για να μπορέσει να έχει κατάλογο και να κρατηθεί πρέπει να έχει φρέσκα τρόφιμα. Αυτά όμως αν δεν χρησιμοποιηθούν χαλάνε σε τρεις μέρες και αναγκαστικά πρέπει να πεταχτούν», ανέφερε στο «ΤyposThes» ο γενικός γραμματέας της Ένωσης Ψητοπωλών Νομού Θεσσαλονίκης κ. Μιχάλης Επιτροπίδης.


Η κίνηση στα μπαρ και στα εστιατόρια έχει πέσει κατακόρυφα από την στιγμή της εφαρμογής των τελευταίων μέτρων σύμφωνα με τα οποία ακόμη στους εξωτερικούς χώρους οι ανεμβολίαστοι θα πρέπει υποχρεωτικά να δείχνουν αρνητικό rapid test, ενώ οι εμβολιασμένοι και νοσήσαντες μπορούν να μπαίνουν και σε εσωτερικούς και σε εξωτερικούς με την επίδειξη των κατάλληλων πιστοποιητικών.

Πεσμένη η ψυχολογία του κόσμου

«Η ψυχολογία του κόσμου είναι πεσμένη, και αυτό δεν αφορά μόνο στην εστίαση αλλά και σε όλη την Αγορά. Απλά για παράδειγμα στο λιανεμπόριο ένας καταναλωτής μπορεί να πάει και μόνος του να κάνει τις αγορές του ή στο γυμναστήριο θα πάει και μόνος κάποιος να γυμναστεί. Αντίθετα η εστίαση απευθύνεται κυρίως σε παρέες. Και στις παρέες είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχει και ανεμβολίαστος. Οπότε αν πριν, τον Οκτώβριο, είχαμε 90 πελάτες στους εξωτερικούς χώρους και 10 στους εσωτερικούς, τώρα έχουμε μόνο τους 10 στους εσωτερικούς. Αλλά με τόσο λίγο κόσμο δεν μπορεί να συντηρηθεί ένα μαγαζί. Δεν έρχονται πελάτες με rapid test. Τα κάνουν Δευτέρα και Πέμπτη, άρα δεν ισχύουν για το Σάββατο, οπότε χάνουμε την καλύτερη μέρα. Την ίδια ώρα τα έξοδα “τρέχουν” ενώ οι λογαριασμοί πχ για το ρεύμα είναι διπλάσιοι.

Ήδη υπάρχουν μαγαζιά που έκλεισαν επειδή τους έγινε διακοπή της παροχής ρεύματος γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τον λογαριασμό. Δεν φταίνε οι επιχειρηματίες για τις αυξήσεις στο ρεύμα», σχολίασε ο κ. Επιτροπίδης ενώ πρόσθεσε πως εντός των προσεχών ημερών θα στείλουν ένα υπόμνημα στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ζητώντας να μην κόβεται το ρεύμα σε επιχειρήσεις της εστίασης σε περίπτωση που δεν πληρωθεί εγκαίρως ο λογαριασμός.

Παράλληλα υπογράμμισε πως υπάρχει πλέον ορατός κίνδυνος «τα μισά μαγαζιά της εστίασης να έχουν βάλει λουκέτο ως τα Χριστούγεννα».

ΠΗΓΗ: elenitheodoropoulou.blogspot.com/2021/11/blog-post_30.html

Οι δικαστές ζητούν εφαρμογή απόφασης -"βόμβα" του Μισθοδικείου για αύξηση των συντάξεων και αναδρομικά

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ 

 

του Παναγιώτη Στάθη

Σε πλήρη σεβασμό και εφαρμογή της αμετάκλητης απόφασης του Μισθοδικείου που οδηγεί σε αύξηση των συντάξιμων αποδοχών των δικαστών και καταβολή αναδρομικών, καλούν την κυβέρνηση οι δικαστές.

 

 

Το ΔΣ της Ένωσης Δικαστών Εισαγγελέων στις 20 Νοεμβρίου ανέθεσε σε νομικούς συμβούλους "την παρακολούθηση του συνταξιοδοτικού με πλήρη σεβασμό στην υπ’ αριθμό 255/2021 απόφαση του Μισθοδικείου”. Τι λέει αυτή η απόφαση;

Πλαφόν

Στις 5 Οκτωβρίου το Μισθοδικείο δικαίωσε αμετάκλητα συνταξιούχο δικαστή κρίνοντας πως είναι αντισυνταγματικό το πλαφόν των 4.608,00 € που επέβαλλε το άρθρο 120 του ν. 4623/2019, ως ενιαίο ανώτατο όριο όλων των συντάξεων που καταβάλλονται από τον ΕΦΚΑ.

Όπως εξηγεί η εργατολόγος Άσπα Παπαθανασοπούλου στο σκεπτικό της δικαστικής απόφασης αναφέρεται ότι δεν ελήφθη υπόψη από τον νομοθέτη, η ιδιαίτερη συνταξιοδοτική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών, την οποία κατοχυρώνει το Σύνταγμα ως εγγύηση για την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας της δικαστικής λειτουργίας και της παροχής στους πολίτες αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας.

Επίσης πως η διάταξη αυτή οδηγεί τις συντάξιμες αποδοχές τους σε ύψος "μικρότερο ακόμη και εκείνου που είχε ήδη επέλθει με τις κριθείσες ως αντισυνταγματικές περικοπές του ν. 4093/2012”.

"....οδηγεί δε η εφαρμογή της κρινόμενης διάταξης σε ακόμη μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματός τους και σε ουσιώδη ανατροπή των οικονομικών δεδομένων στα οποία δικαιολογημένα είχαν αποβλέψει, χωρίς να δύνανται τα πρόσωπα αυτά και μετά το πέρας του ενεργού υπηρεσιακού τους βίου να διατηρήσουν επίπεδο διαβίωσης ανάλογο προς το κύρος του δικαστικού λειτουργήματος και εγγύτερο κατά το δυνατόν προς εκείνο το οποίο εξασφάλιζαν οι αποδοχές τις οποίες λάμβαναν στη θέση και στον βαθμό που κατείχαν κατά την αποχώρησή τους από την ενεργό υπηρεσία”, αναφέρει η απόφαση.

Εν ολίγοις η δικαστική απόφαση λύνει το νομικό θέμα που τέθηκε από συνταξιούχο δικαστή και τώρα παραπέμπει για την κρίση της ουσίας (καθορισμό ποσού αναδρομικών κλπ) στο Διοικητικό Δικαστήριο. Η απόφαση καταλαμβάνει το σύνολο των δικαστικών λειτουργών και ανοίγει ένα τεράστιο ζήτημα προς επίλυση.

Τσακλόγλου: "Δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος"

Η Ενωση Δικαστών Εισαγγελέων, όπως ανακοίνωσε , επισκέφθηκε την περασμένη βδομάδα τον υφυπουργό Πάνο Τσακλόγλου και ζήτησε να σεβαστεί η κυβέρνηση την τελεσίδικη απόφαση του Μισθοδικείου. Στη συνάντηση συμμετείχαν ο πρόεδρος της Ένωσης Χριστόφορος Σεβαστίδης μαζί με τον ειδικό επιστήμονα, δικηγόρο κ. Δημήτριο Μπούρλο.

Οι δικαστές αναφέρονται στην 255/5-10-2021 απόφαση του Μισθοδικείου η οποία έκρινε ότι "η επισήμανση.. δεν έχει την έννοια ότι σύνταξη δικαστικού λειτουργού ίση με το 60% των αποδοχών των εν ενεργεία ευρίσκεται στην συνταγματικώς επιβαλλόμενη σχέση αναλογίας με τις ενεργεία αποδοχές...".

Εν ολίγοις ζήτησαν αυξημένο ποσοστό αναπλήρωσης των καταβαλλόμενων συντάξεων με βάση την τελεσίδικη απόφαση του δικαστηρίου. Η απάντηση που πήραν πάντως ήταν πως "δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος". 

 

ΠΗΓΗ 

ΔΙΚΑΙΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΕΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ Η ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΕΣΤΙΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΤΟΥΣ.

ΑΣ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΔΟΜΗΜΕΝΕΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΝΑ ΚΟΒΕΙ Η ΔΕΔΔΗΕ ΤΟ ΡΕΥΜΑ  ΚΑΙ Η ΕΥΔΑΠ ΤΟ ΝΕΡΟ  ΟΤΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΕΡΟΚΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΘΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΣΕ ΑΜΕΣΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΕΑΝ ΘΑ ΖΗΣΕΙ Η ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙΝΑ ΒΙΩΣΕΙ ΕΛΕΦΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΕ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΥΔΑΤΙΝΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΥΔΩΡ;;

ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΙΣΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΠΟΥ ΚΟΠΤΕΣΤΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΣΑΣ ;;;;;;;;;;

ΑΝΑΜΕΝΩ ΕΝΑΓΝΩΝΙΩΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ ΩΣ ΕΛΛΗΝ ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΩΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΠΡΑΞΗ Ο ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ  ΒΟΥΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΣΤΑΘΕΙ ΣΕ ΣΩΜΑ ΑΛΛΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΝΟΜΟΥΣ.

ΑΝΑΜΕΝΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΕΣΗ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΟΥ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΙ.

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 24-11-2021

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β3 ΑΤΤΙΚΗΣ

  ==========

 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ  ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

 

 19 .0 ΔΙΚΑΣΤΕΣ

19.1.Η δικαιοσύνη είναι μία από τις δώδεκα Αξίες του Ελλάνιου Αξιακού Συστήματος.

19.2. Η ευρυθμία μιας Πολιτείας στηρίζεται στην ισοπολιτεία, στην.ισονομία και στην ισοκρατία των πολιτών.
Για να υπάρξουν αυτά.τα δυνατά στηρίγματα της Πολιτείας, η δικαιοσύνη πρέπει να αποδίδει το δίκαιο με άριστο τρόπο διανεμητικά , διορθωτικά και με αμοιβαιότητα.

19.3. Αυτή την απόδοση του δικαίου καλείται ως καθήκοντου.να το εκτελέσει το Δικαστικό Σώμα.
Η Πολιτεία στηρίζεται στο λειτούργηματου επειδή η Δημοκρατία μεγαλουργεί μόνο όταν η Δικαιοσύνη λειτουργεί άριστα.

19.4. Οι Δικαστικοί οφείλουν να τηρούν και να επιβάλλουν το νόμο και τη δικαιοσύνη απαρέγκλιτα και αμερόληπτα.
Οι Δικαστές όλων των επιπέδων και ειδικοτήτων, θα πρέπει αυστηρά και ευσυνείδητα να απέχουν από οποιεσδήποτε ομαδοποιήσεις κάτω από στοές, club ,τάγματα, κτλ για να είναι σε θέση να λειτουργούν αμερόληπτα το λειτούργημά τους.

19.5. Οι Δικαστικοί θα τιμούνται από την Πολιτεία, εφόσον προωθούν τη λειτουργία της στον Άξονα των Ελλάνιων Πρωτοκόλλων, θα προστατεύονται και θα ικανοποιούνται ηθικά και υλικά με τον καλύτερο τρόπο. 

 

 

Ψηφιακή Κάλπη «ΖΕΥΣ» : Ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εκπαίδευση και κάθε άλλο νομικό πρόσωπο δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου

Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 5244/Β/12-11-2021 η Υπουργική Απόφαση 5204/11.11.2021 σχετικά με τη λειτουργία της ψηφιακής κάλπης «ΖΕΥΣ»

Η Ψηφιακή Κάλπη ΖΕΥΣ είναι ένα πληροφοριακό σύστημα, που σας βοηθάει να διεξάγετε τη διαδικασία των εκλογών παντός τύπου, με ψηφιακό τρόπο. Τόσο η προετοιμασία της ψηφοφορίας από τη διεξάγουσα αρχή, όσο και η υποβολή της ψήφου από τους ψηφοφόρους, γίνονται απομακρυσμένα μέσω του Διαδικτύου.Η Ψηφιακή Κάλπη ΖΕΥΣ μπορεί να αξιοποιηθεί από κάθε ενδιαφερόμενο που επιθυμεί να διοργανώσει εκλογές παντός τύπου.

Ως «Διεξάγουσες Αρχές», που μπορούν να κάνουν χρήση της Ψηφιακής Κάλπης «Ζευς», ορίζονται τα ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα, οι φορείς της εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων, οι φορείς του δημοσίου, ευρύτερου δημόσιου και ιδιωτικού τομέα καθώς και κάθε άλλο νομικό πρόσωπο δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου, στους οποίους η ΕΔΥΤΕ ΑΕ δύναται να παρέχει δικτυακές και υπολογιστικές υπηρεσίες, σύμφωνα με την νομοθεσία που διέπει τους σκοπούς και τη λειτουργία της ΕΔΥΤΕ ΑΕ και το καταστατικό της. Η χρήση της Ψηφιακής Κάλπης «Ζευς» πραγματοποιείται κατόπιν απόφασης των αρμόδιων οργάνων των Διεξαγουσών Αρχών σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας τους ή το καταστατικό τους. Η έκδοση της εν λόγω απόφασης δεν απαιτείται, αν από την κείμενη νομοθεσία προβλέπεται ρητά ως υποχρεωτική η χρήση της Ψηφιακής Κάλπης «Ζευς».

Η επικοινωνία των αρχών και των ψηφοφόρων με το πληροφοριακό σύστημα ΖΕΥΣ γίνεται μέσω ενός απλού web browser, ενώ προστατεύεται όπως ακριβώς και οι ηλεκτρονικές οικονομικές συναλλαγές. Η ακεραιότητα της ψηφοφορίας είναι μαθηματικά επαληθεύσιμη από τον καθένα μέσω της χρήσης κρυπτογραφίας, και χωρίς καμία προσβολή του απόρρητου. Υποστηρίζονται πολλαπλά είδη ψηφοδελτίων και εκλογικών συστημάτων, όπως ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών, ψηφοφορίες με διαφορετικό ψηφοδέλτιο ανά συνδυασμό, και ψηφοδέλτια για ταξινομική ψήφο (STV).

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ ΒΙΝΤΕΟ

Η «Ελιά της Όρσας»: Το δέντρο 2500 ετών στη Σαλαμίνα που έζησε τη μεγάλη Ναυμαχία του 480 π.χ.

 

 

 

 

 

 

Ο μοναδικός ζωντανός οργανισμός που επιβιώνει από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα! 

 Στη Σαλαμίνα, στην Κοινότητα Αιαντείου, υπάρχει μια γέρικη, πολύ μεγάλη ελιά, γνωστή ως «Ελιά της Όρσας». Πριν από μερικά χρόνια το δέντρο χρονολογήθηκε από τους ειδικούς του Ινστιτούτου Klorane, στα πλαίσια της αναζήτησης και βράβευσης των αρχαίων ελαιοδένδρων στην Ελλάδα, οι οποίοι υπολόγισαν πως η ηλικία του είναι 2.500 χρόνια.

Ο φιλόλογος-λαογράφος κ. Παναγιώτης Βελτανισιάν και ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Φαρμακευτικής Σχολής Αθηνών κ. Προκόπης Μαγιάτης μίλησαν στο lifo για την ιστορία της.

Το 1987, ένα χρόνο πριν φύγει από τη ζωή, ο Νίκος Σαλτάρης δημοσιεύει στο βιβλίο του «Αρβανίτικες ιστορίες και θρύλοι της Σαλαμίνας» την ιστορία για την Ελιά της Όρσας. Η Όρσα ήταν μια κοπέλα που έζησε τον 17ο αιώνα και είχε ως μοναδική προίκα τη συγκεκριμένη ελιά.

 

Η κοπέλα αυτή είχε ένα τραγικό τέλος, ερωτεύτηκε έναν Τούρκο, ενώ ήταν παντρεμένη και ο σύζυγός την αποκεφάλισε και ήρθε στο νησί με το κεφάλι της μέσα σε ένα ταγάρι… 

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα λεγόμενα της γιαγιάς Γεροντιώταινας, την Ελιά της Όρσας την είχε φυτέψει ένας πολύ μεγάλος βασιλιάς, ο Στράτος, γι΄αυτό και είναι η πιο μεγάλη και η πιο παλιά του νησιού. Τότε είχα γράψει ένα μικρό άρθρο γι΄αυτήν την προφορική παράδοση, στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Ρυθμοί της Σαλαμίνας, όπου ανέφερα πως, πίσω από το όνομα του Στράτου, κρυβόταν το όνομα του Τυράννου των Αθηνών Πεισίστρατου, ο οποίος έδρασε το 6ο αι. π.Χ. Εδώ πρέπει να πούμε πως ο Πεισίστρατος έδωσε μεγάλη ώθηση  στην αγροτική πολιτική, μοίρασε σπόρους, έδωσε χρήματα στους αγρότες και ρίζες ελιών για να φυτευτούν στην, άγονη τότε, Αττική.

Δέκα χρόνια αργότερα, λέει ο κ. Βελτανισιάν, έκανα μία προφορική συνέντευξη με μία ηλικιωμένη κάτοικο των Αμπελακίων Σαλαμίνας, τη Σοφία Παπαπαναγιώτου, γεννημένη το 1916, γνωστή με το μελωδικό προσωνύμιο Αλαλά, που το όφειλε στη συνήθειά της να τραγουδά όλη την ημέρα. Εκείνη μου μετέφερε μια προφορική παράδοση, την οποία γνώριζε από την υπεραιωνόβια γιαγιά της Αικατερίνη Γεροντιώτου, που γεννήθηκε το 1808 και πέθανε το 1923. Στην ουσία, το αξιοθαύμαστο είναι ότι ένα αρχαίο ιστορικό γεγονός επιβίωσε, μέσα από αυτήν την ελιά, μέχρι τις μέρες μας, χωρίς να έχουμε κάποια ιστορική καταγραφή, γιατί η προφορικότητα του λαού είναι πολύ δυνατή.

Έχω εδώ και μια δεκαπενταετία στο Πανεπιστήμιο που ασχολούμαι με το θέμα ελιά και λάδι, και πάρα πολύ συστηματικά από το 2007 και μετά, λέει ο κ. Μαγιάτης. Εμείς κάτσαμε και ψάξαμε, από τα αρχαία κείμενα, τι λέγανε οι αρχαίοι συγγραφείς για τη χρησιμότητα του λαδιού για την υγεία. Υπήρχε λοιπόν μια αναφορά του Διοσκουρίδη, που έλεγε ότι το καλύτερο λάδι για την υγεία είναι το «ομφάκινον» ή «ωμοτριβές», δηλαδή το αγουρέλαιο. 

Αναρωτηθήκαμε γιατί να λέει κάτι τέτοιο, αφού αν αναλύσει κανείς χημικά το λάδι από άγουρες και από ώριμες ελιές, κατά 99,9% είναι ίδιο. Αυτό το 0,1% της διαφοράς περιελάμβανε την ελαιοκανθάλη, που υπάρχει μόνο στο αγουρέλαιο και για την οποία, την ίδια περίοδο, μια δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Nature ανέφερε ότι είχε αντιφλεγμονώδη δράση, ανάλογη του Ibuprofen. Ο Διοσκουρίδης έγραφε ότι το αγουρέλαιο ενδείκνυται για τον πονοκέφαλο και τον πονόδοντο, γνώριζε δηλαδή αυτές του τις ιδιότητες!

Αρχίσαμε, στη συνέχεια, να αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν διαφορές και ανάμεσα στις ποικιλίες ελιών, πράγμα που επίσης ισχυριζόταν ο Διοσκουρίδης και να αναζητάμε τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Καθίσαμε λοιπόν και χαρτογραφήσαμε όλες τις ελληνικές ποικιλίες, οι οποίες υπερβαίνουν τις πενήντα, με την κορωνέικη να κυριαρχεί. Εδώ, στη Σαλαμίνα, όπως σε όλη την αττικοβοιωτία, οι παλιές ελιές είναι μεγαρίτικες, της Ελιάς της Όρσας συμπεριλαμβανομένης.

Ο κεντρικός της κορμός είναι μεγαρίτικη ποικιλία και οι περιφερειακοί είναι άγριοι. Η συνολική της περίμετρος είναι δώδεκα μέτρα και ο κεντρικός κορμός είναι 5,70 μέτρα. Οι ελιές πάντα βγαίνουν άγριες και μετά τις μπολιάζουν. Στην Αρχαιότητα έπαιρναν τμήματα από τις «μορίες ελαίες», δηλαδή τις ιερές ελιές από το βράχο τις Ακρόπολης, και από εκεί μπόλιαζαν όλο τον αθηναϊκό ελαιώνα. Υποθέτουμε λοιπόν ότι και η Ελιά της Όρσας πρέπει να μπολιάστηκε εκείνη την εποχή, όπως και όλος ο αρχαίος ελαιώνας.

Σήμερα ο ελαιώνας αυτός έχει σχεδόν καταστραφεί, ελάχιστα δέντρα έχουν επιζήσει. Υπάρχει μία ελιά στους Αγίους Αναργύρους, γνωστή ως Ελιά του Πεισίστρατου, η οποία πέρσι αναγνωρίστηκε ως μνημείο της φύσης. Ο Πεισίστρατος έδωσε εντολή το 540 π.Χ. σε κάθε Αθηναίο πολίτη ακτήμονα να φυτέψει ελιές. Η Αττική δεν είχε δέντρα, ήταν χέρσα. Υπάρχουν γκραβούρες από την εποχή της Τουρκοκρατίας που δείχνουν τον αττικό ελαιώνα να ξεκινά από τον Πειραιά και να φτάνει μέχρι τους Αγίους Αναργύρους. Ο ελαιώνας καταστράφηκε από την αστική επέκταση της Αθήνας αλλά και κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, όπως και ο πελοποννησιακός ελαιώνας καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ. 

Αξίζει όμως να αναφέρουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Πεισίστρατος συνδέεται με τη Σαλαμίνα. Ο Πεισίστρατος ανήκε στο γένος των Φιλαϊδών. Ο Φιλαίος ήταν είτε γιος ή εγγονός του Αίαντα, οι απόψεις διίστανται. Ο Φιλαίος, μαζί με τον Ευρισάκη, παρέδωσε τη Σαλαμίνα στους Αθηναίους, με αντάλλαγμα τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη και πήγε να ζήσει στη Βραυρώνα. Όλοι οι απόγονοί του ήταν το γένος των Φιλαϊδών, ένας εκ των οποίων και ο Πεισίστρατος. Είχε επομένως καταγωγή από την Σαλαμίνα και αυτό ίσως συνέβαλε, μαζί με το γεγονός ότι απελευθέρωσε το νησί από τους Μεγαρείς, στη διατήρηση της προφορικής παράδοσης ότι εκείνος φύτεψε την Ελιά της Όρσας, παράδοση την οποία δείχνει να επιβεβαιώνει η χρονολόγηση του δέντρου, που συμπίπτει με την εποχή φύτευσης του αθηναϊκού ελαιώνα.

Να πω εδώ ότι το εντυπωσιακό είναι πως αντίστοιχης ηλικίας μεγαρίτικη ποικιλία ελιάς, όπως αναφέρει ο Δρ. Ιωάννης Ρούμπος, βρίσκεται στον βοτανικό κήπο της Κριμαίας, στην οποία υπήρξε αποικία των Μεγαρέων, η Χερσόνησος ή Ταυρική. Το δέντρο αυτό είναι το αρχαιότερο της Ουκρανίας και είχε ανακηρυχθεί εθνικό μνημείο της, τώρα βέβαια η περιοχή έχει περάσει στη Ρωσία. Η ακμή της Αθήνας ξεκίνησε με τη μεγάλη παραγωγή λαδιού, υπάρχουν μάλιστα και μύθοι για το ποιος ανακάλυψε τον τρόπο να βγάζουν το λάδι από την ελιά, γιατί δεν είναι αυτονόητο, θέλει ολόκληρη τεχνολογία.

Πολύ ωραία είναι η ιστορία του Κέκροπα, του μυθικού βασιλιά των Αθηνών, που ήταν μισός φίδι, μισός άνθρωπος και συνδέεται μυθολογικά με την Αίγυπτο, ο οποίος ήταν ο κριτής του αγώνα ανάμεσα στην Αθηνά και τον Ποσειδώνα και θεωρείται ότι έδειξε στους Αθηναίους την καλλιέργεια της ελιάς. Ο Πεισίστρατος όμως ήταν αυτός ο οποίος επέβαλε δια νόμου να φυτέψει ο κάθε Αθηναίος ελιές, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ελαιώνα που αποτελούνταν από τουλάχιστον 50.000 ελαιόδεντρα, ίσως ακόμα και 150.000. Η Σαλαμίνα, επίσης, πρέπει να είχε μεγάλη παραγωγή λαδιού, γεγονός που συμπεραίνουμε από την ύπαρξη πάρα πολλών ελαιοτριβίων, σε έναν τόσο μικρό τόπο.

Ακόμα και σήμερα διαθέτει αρκετά λιοστάσια και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια επιστροφή στην αξιοποίησή τους, ίσως και λόγω της Κρίσης. Αυτό που είναι εντυπωσιακό, στην ιστορία της Ελιάς της Όρσας, είναι η τεράστια δύναμη της προφορικής παράδοσης, η οποία διέσωσε το γεγονός, όπως αποδεικνύεται από τη χρονολόγησή του, της φύτευσης του δέντρου από τον Πεισίστρατο ή κατόπιν, έστω, εντολής του.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως πρόκειται για τον μοναδικό ζωντανό οργανισμό που επιβιώνει από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας μέχρι σήμερα!

 ΠΗΓΗ

 

ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΕΒΡΑΙΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Στην εργασία αυτή θα παρουσιάσουμε, τα στοιχεία, που αποδεικνύουν, ότι κάνεις από τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδος, αμέσως μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, έως και σήμερα, δεν ήταν Έλληνας Ιθαγενής.

Όλοι ήταν Χαζαροεβραίοι, στενά συνδεμένοι με τα Χαζάρικα κέντρα, (Λονδίνο, Παρίσι, Κωνσταντινούπολη – Φανάρι, Γενεύη, Βενετία, Πίζα, Ύδρα, Κέρκυρα, κ.α.).

Οι καταγωγές των ξεκινούν στην Ελλάδα, πριν το 1700, άλλοι προερχόμενοι από τάγματα Ιησουϊτών, Ναϊτών, Τευτονικών, άλλοι χωρίς να υπάρχει προηγούμενη συγκεκριμένη αναφορά της καταγωγής τους, αλλά όλοι αυτοί συνδέονται με Χαζαροεβραϊκές Οικογένειες, (από εκεί βγήκε η έκφραση “πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι“). Πάντα έχουν τη συνήθεια να παντρεύονται άτομα που προέρχονται από άλλες Χαζαροεβραϊκές οικογένειες. Όλοι είναι ευκατάστατοι, αριστοκράτες, με το που πατούν το πόδι τους στην Ελλάδα, διασκορπιζόμενοι σε διάφορα μέρη και οι περισσότεροι από αυτούς εμφανίζονται με ελληνοποιημένα ονόματα.

Αν και φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα, να σημειωθεί ότι τα Ελληνοποιημένα ονόματα των Χαζαροεβραίων, συνήθως δεν περιλαμβάνουν ολοκληρωμένη καθαρή Ελληνική ονομασία, αλλά δείχνουν κάτι που έχει σχέση με τον Εβραϊσμό, (π.χ Σημίτης, Μπενί Σελόμ – Μπενιζέλος – Βενιζέλος, Μαμονάς, Κοέν – Κούν, κ.α) ή παραπέμπουν σε κάτι Τουρκικό, Αραβικό, (π.χ Καραμάν – Αλής – Καραμανλής, Τούρκογλου, Δεληγιώργης = Τρελογιώργης, Καρατζάς, Καρατζαφέρ, Αραμπατζής, κ.α), κάτι Βουλγαρικό, (π.χ. Βούλγαρης, κ.α.), κάτι παράξενο ή υποτιμητικό, (π.χ Φέγγας, Μπόνας, Σαμαράς, Στουρνάρας, Μαραμένος, Πικραμένος, Φαρμάκης, Κολοβός, Μαυροκορδάτος, κ.α.), ξενικό, (π.χ Ρούφ – Ρούφος, Βαρούφ, Τσακάλωφ, Ορλόφ, Μοσκώφ, κ.α.), Εξελληνισμένο Εβραϊκό με ρίζες εβραϊκών ονομάτων, (π.χ Γαβριηλίδης, Σαμουηλίδης, Χατζής, Σολωμονίδης, κ.α), πλουσιοεμπορικό, (Σπυρίδων, Σταφίδας, Αργυρόπουλος, Χρυσοχοϊδης, κ.α). Συχνά τα μικρά τους ονόματα είναι Εβραϊκά, (π.χ. Ιάκωβ, Ιωσήφ, Μωυσής, Αβραάμ, Ηλίας, Ησαϊας, Σολομών, Ισαάκ, Δαβίδ, Μιχαήλ, Ραφαήλ, Δανιήλ, Ζαχαρίας, Ανανίας, Ιωακείμ, Σαμουήλ, Σαββάτιος, κ.α.), κάποια έχουν υποκοριστικές καταλήξεις, (π.χ. Γιωργάκης, κ.α.), κλπ.

Θα ξεκινήσουμε με τους δεκατρείς πρώτους Χαζαροεβραίους Πρωθυπουργούς της Ελλάδος, αμέσως μετά την δολοφονία του Καποδίστρια. Τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Ιωάννη Κωλέττη, τονΚόμη Ιωσήφ Λουδοβίκος Αρμανσπεργκ, τον Ιγνάτιο Φον Ρούντχαρτ, τον Όθωνα (Otto) ,τον Ανδρέα Μεταξά, τονΚωνσταντίνο Κανάρη, τον Κίτσο Τζαβέλα, τον Γεώργιο Κουντουριώτη, τον Αντώνιο Κριεζή, τον Δημήτρη Βούλγαρη και τον Αθανάσιο Μιαούλη.

1) ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ 

(25 Ιανουαρίου 1833 – 12 Οκτωβρίου 1833)

Ο Σπυρίδων Τρικούπης (20 Απριλίου 1788 – 24 Φεβρουαρίου 1873). Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788, ήταν γιός του Ιωάννη Τρικούπη και της Αλεξάνδρας Παλαμά.

Παιδί του ήταν ο μετέπειτα Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Χαρίλαος Τρικούπης, (ο οποίος πτώχευσε και αυτός την Ελλάδα, εξαιτίας τον τοκογλυφικών δανείων που έκανε με την Οικογένεια των Χαζάροεβραϊων Τραπεζιτών Rothchild).

Ο πατέρας του Σπυρίδωνα Τρικούπη, Ιωάννης Τρικούπης (Μεσολόγγι,1750 – Μεσολόγγι, 1824), ήταν γιος του Μάνθου Τρικούπη και εγγονός του Ματθαίου Τρικούπη, γιός του γενάρχη της Οικογένειας Γεωργάκη Τρικούπη.

Το 1771 ανέλαβε γραμματέας του Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, πρώην Επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γαβριήλ Δ΄ μετά από πρόσκλησή του. Όταν επέστρεψε στο Μεσολόγγι, διηύθυνε τα πράγματα της κοινότητας,απολαμβάνοντας την εύνοια και προνομίων από τον Αλή Πασά.

Ο Σπυρίδων Τρικούπης επί κυβέρνησης Ιωάννη Καποδίστρια διορίσθηκε γενικός γραμματέας της Επικράτειας επί εξωτερικών θεμάτων. Αργότερα, διαφώνησε με την πολιτική που ασκούσε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και παραιτήθηκε από τη θέση του, αλλά και από την ιδιότητα του πληρεξούσιου του Μεσολογγίου.

Ως εχθρός του πλέον αντιπολιτευόμενος τον Καποδίστρια, συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, του οποίου την αδερφή Αικατερίνη παντρεύτηκε και κατέφυγε μεταξύ άλλων αντιπολιτευομένων στην Ύδρα.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επέστρεψε στο Ναύπλιο, όπου χρημάτισε υπουργός εξωτερικών και διεύθυνε τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην εκλογή του Όθωνα.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, ο Σπυρίδων Τρικούπης ήταν μασόνος. (http://el.wikipedia.org/wiki Οικογένεια_Τρικούπη)

2) ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ [Α) 12 Οκτωβρίου 1833 – 31 Μαΐου 1834,Β) 10 Φεβρουαρίου 1841 – 10 Αυγούστου 1841,Γ) 30 Μαρτίου 1844 – 6 Αυγούστου 1844, Δ) 16 Μαΐου 1854 – 22 Σεπτεμβρίου 1855]

Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (Κωνσταντινούπολη, 3 Φεβρουαρίου 1791– Αίγινα, 6 Αυγούστου 1865).

Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1791 στο Μέγα Ρεύμα (νυν Αρναούτκιοϊ ή Αρβανιτοχώρι, επειδή είχε εποικιστεί με Αλβανούς από τον Σουλτάνο Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή), προάστιο της Κωνσταντινούπολης, και ήταν γιος του λογίου και αξιωματούχου (ποστέλνικου) στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες Νικολάου Μαυροκορδάτου (1744 – 1818) και της Σμαράγδας Καρατζά.

Ήταν δε τρισέγγονος του περίφημου Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του «Εξ Απορρήτων». Την περίοδο 1807-1811 σπούδαζε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Ήταν παντρεμένος με την Χαρίκλεια Αργυροπούλου (1808 – 1884), κόρη του μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Ιακώβου Αργυρόπουλου!

Το 1812 ο θείος του Ιωάννης Καρατζάς ανέρχεται στο αξίωμα του ηγεμόνα της Βλαχίας και τον προσλαμβάνει γραμματέα του. Σύντομα όμως ο Μαυροκορδάτος προάγεται στο αξίωμα του ποστέλνικου. Το 1818 και συγκεκριμένα στις 29 Σεπτεμβρίου ο Ιωάννης Καρατζάς, φοβούμενος για τη ζωή του, αναχωρεί από το Βουκουρέστισυνοδευόμενος από την οικογένειά του και διαφόρους αυλικούς, μεταξύ των οποίων και ο Μαυροκορδάτος.

Πρώτος σταθμός των φυγάδων ήταν η Γενεύη της Ελβετίας, όπου παρέμειναν για ένα εξάμηνο. Στην συνέχεια πήγε στην Πίζα και αργότερα ξεκίνησε για την Πάτρα, αλλά τελικά εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι.

Οργάνωσε εκστρατεία στην Ήπειρο, η οποία οδήγησε στην αποτυχημένη μάχη του Πέτα, αφού ο ίδιος φρόντισε να μείνει 6 ώρες μακριά από τον τόπο της μάχης, δεν μπορούσε να δώσει οδηγίες για οργανωμένη υποχώρηση με αποτέλεσμα Έλληνες και Φιλέλληνες να υποστούν πανωλεθρία. Εξοντώθηκαν τα δύο τρίτα των φιλελλήνων, οι μισοί επτανήσιοι και το ένα τρίτο του Τακτικού, που ήταν και ο πρώτος τακτικός ελληνικός στρατός.

Τα λάθη του Μαυροκορδάτου οδήγησαν όχι μόνο στην ήττα των Ελλήνων αλλά και στην διάλυση των οργανωμένων ελληνικών δυνάμεων της περιοχής, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να προελάσουν μέχρι το Μεσολόγγι το οποίο και πολιόρκησαν.

Μετά την ήττα στο Πέτα, έβρισε του Έλληνες του Μεσολογγίου, αποκαλώντας τους «ξευτελισμένον κόσμον», επειδή δεν συμμορφώθηκαν με τις εντολές του και έτσι δεν μπόρεσαν οι Τούρκοι αμέσως να καταλάβουν το Μεσολόγγι!

Αναρριχήθηκε στα ανώτατα αξιώματα αμέσως σχεδόν με την κάθοδό του, ως πρόεδρος της Πρώτης Εθνοσυνέλευσης, του Εκτελεστικού Σώματος και στη συνέχεια του Βουλευτικού.

Μετά την επανάσταση ηγήθηκε της αντιπολίτευσης εναντίον του Καποδίστρια, ως εκφραστής της αγγλικής πολιτικής και συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή της Ελλάδας διατελώντας τέσσερις φορές πρωθυπουργός, (Αγγλικό Κόμμα).

Όταν ο Μαυροκορδάτος έγινε πρόεδρος του Βουλευτικού και του Εκτελεστικού, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που ήξερε τον ανθελληνικό του ρόλο του, τον απείλησε λέγοντάς του «Σου λέγω τούτο, Κύριε Μαυροκορδάτε… μη καθίσεις πρόεδρος διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες».

Ύστερα από αυτή την προειδοποίηση ο Μαυροκορδάτος φοβήθηκε και αναχώρησε για την Ύδρα συνεργαζόμενος στενότατα με τους άλλους ανθέλληνες τους Κουντουριώτηδες, που είχαν στήσει επί Ιωάννη Καποδίστρια, ξεχωριστό κράτος εκεί!

Μία ακόμη χαρακτηριστική φράση περιφρόνησης που είπε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για τον Μαυροκορδάτο, είναι η εξής: «Βρε Μαυροκορδάτο! Είσαι σαν ξένο παραμύθι ανάμεσό μας! Ο πρίντζιπας τουλάχιστον (ο Δημ. Υψηλάντης), φοράει στολή!».

Επίσης ο Στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του, (σ. 144), ξεκαθαρίζει πλήρως τον ρόλο του Μαυροκορδάτου και τον χαρακτηρίζει: «ο δουλευτής … των Τούρκων, ο Μαυροκορδάτος… ο αγαπημένος των τυράγνων».

Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και στην ανταρσία της Ύδρας, η οποία κορυφώθηκε με την πυρπόληση του ελληνικού στόλου στον ναύσταθμο του Πόρου την 1η Αυγούστου του 1831, όπου ο ανθέλληνας Ανδρέας Μιαούλης τίναξε στον αέρα τα Ελληνικά πλοία, την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».

Ο ολοκληρωτικά ανθελληνικός ρόλος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, αποκαλύπτεται, όταν φρόντισε για την σύναψη του πιο καταστροφικού αγγλικού δανείου, από τους Τραπεζίτες Rothschild, τον Μάιο του 1833, επί Όθωνα, ο οποίος άλλαξε το νόμισμα Φοίνικα του Καποδίστρια με την δραχμή, πήραμε νέο ονομαστικό δάνειο 757.823.803 ευρώ (2.470.896 λίρες Αγγλίας) και πάλι από τους Rothschild.

Στην πραγματικότητα όμως, (αν βγάλουμε μεσιτεία των Rothschild, τόκους και χρεολύσια, Τουρκική αποζημίωση – ναι, πληρώσαμε αυτούς και τους Τούρκους Χαζαρομογκόλους, ελάχιστα χρόνια μετά το τέλος της Επανάσταση του 1821 και αφού σκότωσαν τον μόνο Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Καποδίστρια! –, πληρωμή κεφαλαίου των δανείων του 1824 – 1825, έξοδα συντήρησης αντιβασιλείας και του Βαυαρικού στρατού του Όθωνα το 1834), τελικά πραγματικά πήραμε μόνο 35.428.757 ευρώ (115.516 λίρες Αγγλίας) στο χέρι, (δηλαδή το 4,57% του δανείου των 757.823.803 ευρώ!), αλλά και αυτά χρησιμοποιήθηκαν μόνο για την συντήρηση του Βαυαρικού στρατού και δεν κάναμε ούτε ένα έργο!

(Τα ποσά που αναφέρονται στην εργασία αυτή, εκφράζονται στην σημερινή τους αξία σε ευρώ. Οι ισοτιμίες του 1828, ήταν: 

1 λίρα στερλίνα = 73 τουρκικά γρόσια, 

1 Χρυσό Γαλλικό Φράγκο = 2,66 γρόσια, 

1 γρόσι = 0,40 Φοίνικες, 

1 λίρα στερλίνα = 29,2 Φοίνικες,

1 δρχ του 1831 = 0,9523 Φοίνικες.

Με βάση την σύγκριση του μέσου όρου της τιμής των ίδιων βασικών προϊόντων και της τιμής του χρυσού τότε και σήμερα προκύπτει ότι ισχύει περίπου η ισοτιμία:

1 δρχ του 1831 » 10 σημερινά ευρώ.)

Το δάνειο αυτό ταλαιπώρησε την Ελλάδα για πολλές δεκαετίες.

Για την Ανθελληνική αυτή υπηρεσία, οι Χαζάροι έκαναν τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρωθυπουργό της Ελλάδας, στις 12 Οκτωβρίου 1833!

Να επισημάνουμε επίσης ότι ο Μαυροκορδάτος είχε συνταχθεί πλήρως με τον Ανθέλληνα Χαζάρο Αυστριακό Καγκελάριο Κλέμενς Βέντσελ Λόταρ φον Μέτερνιχ, (τον οποίο σιχαινόταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός Ιωάννης Καποδίστριας), και τον υπουργό εξωτερικών της Αγγλίας, επίσης Χαζάρο, Τζώρτζ Κάνινγκ και είναι απόλυτα βέβαιο ότι συμμετείχε στην δολοφονία, του Καποδίστρια, μαζί με τους Υδραίους.

(http://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Μαυροκορδάτος και http://el.wikipedia.org/wiki/Αθανάσιος_Ραζή_-_Κότσικας)

3) ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΛΕΤΤΗΣ (31 Μαΐου 1834 – 20 Μαΐου 1835)

Ο Ιωάννης Κωλέττης (1774 – 1847),γεννήθηκε στο χωριό Συρράκο των Ιωαννίνων το 1778, όπου και φοίτησε στο τοπικό σχολείο.

Ο θείος του ήταν ο Γιώργος Τουρτούρης, (Χαζάρος γεννηθείς στους Καλλαρύτες της Ηπείρου, φίλος του Αλή Πασά, υπενοικιαστής τελωνειακών φόρων της περιοχής της Τζαμουργίας , έμπορος στην χαζάροκρατούμενη Βενετία).

Ο Ιωάννης Κωλέττης, σπούδασε Ιατρική (!) στο άλλο χαζάρικο κέντρο της Ιταλίας την Πίζα.

Πολέμησε εναντίον του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και έγινε ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος, όπως επικράτησε να λέγεται. Οι αγωνιστές και οπλαρχηγοί του 1821 δεν τον είχαν σε καμία εκτίμηση, καθώς εκτός των άλλων ραδιουργιών του είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο το1822.

Ο Ιωάννης Κωλέττης ήταν αυτός που καθιέρωσε την νοθεία των Εκλογών στην Ελλάδα σε όλη της την “μεγαλοπρέπεια“.

Ο Νικόλαος Δραγούμης γράφει ότι “οι κάλπες έφταναν στον τόπο της καταμέτρησης με σπασμένα σανίδια ή λιμαρισμένες τις σφραγίδες, ενώ, σε πολλές περιπτώσεις, οι ψήφοι μεταφέρονταν σε «σαπουνοσακούλες».

Στη Βουλή, όταν ο «εκλεγμένος» με ψηφοδέλτια, που προέρχονταν από τέτοιες κάλπες, ανήκε στο κόμμα του Κωλέττη, σηκωνόταν κάποιος δικός του και εξηγούσε ότι το σπάσιμο των σανιδιών οφειλόταν στο νόμο της συστολής των στερεών σωμάτων, ότι η λιμαρισμένη σφραγίδα ήταν απλά τυχαία σπασμένη κατά τη μεταφορά, ότι η σαπουνοσακούλα ήταν κάλπη κι ότι ο κακοποιός που έκανε την καταμέτρηση είχε τον σεβασμό και την εκτίμηση των κατοίκων της περιοχής του.

\Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, γράφει στα Απονημονεύματά του για το ποιόν του Ιωάννη Κωλέττη: “Σ’ αυτά όλα έφταιγε ο Κωλέττης. Από τον Αλή Πασσά – ήταν γιατρός του Μουχτάρπασια – γνώριζε τον Δυσσέα τι νου είχε, ήταν ο καλύτερος απ’ όλους τους άλλους στρατιωτικούς. Δεν μπορούσε να τον παίξει αυτόν ο Κωλέττης. Κι ήθελε να τον βγάλη από τη μέση και να κάμη τους δικούς του σκοπούς. Ο Κωλέττης είναι από τους Καλαρρύτες. Όταν χαλάστηκαν οι Καλαρρύτες από τους Τούρκους πέρασε από το Γώγο κι αλλουνούς αρχηγούς της δυτικής Ελλάδος και πήρε συστατικά εις την Κυβέρνησιν ότι γνωρίζαμε αυτόν και τον κάναμε αντιπρόσωπό μας. Οι Πελοποννήσιοι και οι άλλοι άμαθοι και άπραγοι στα πολιτικά, τότε αυτός, πανούργος, ενώθη με τους ξεκλησμένους ανθρώπους κι έπαιξε την πατρίδα όπως ήταν η όρεξή του. Μαθητής των Τούρκων και κατεξοχή του τυράγνου Αλήπασσα, τέτοια φώτα σαν εκείνου θα δώση εις την πατρίδα και τέτοια έργα να ‘νεργήση. Όταν κιντυνεύη η πατρίς, αυτός κατατρέχει τους άξιους ανθρώπους, τους κατατρέχει αυτός και οι φίλοι του, οπούναι Αργειοπαγίτες.” [Kεφάλαιον τέταρτον, σελιδα 137-138].

Επίσης ο Ευάγγελος Κοροβίνης στο γνωστό βιβλίο του “Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία”, εκδόσεις Αρμός, 5η έκδοση, (2008), χαρακτηρίζει τον Ιωάννη Κωλέττη με τα μελανότερα χρώματα, φαυλοκράτη και λαμόγιο πολιτικό, που απέκτησε τεράστια περιουσία, (630.000 χιλιάδες δραχμές), κλέβοντας από το Ελληνικό Δημόσιο, όταν το διοικούσε, (σελ. 24).

Επιπλέον χαρακτηριστικά σημειώνεται ότι: “Ο Κωλέττης μέχρι αργά το απόγευμα ασχολείτο με τη διεκπεραίωση ρουσφετιών πρώτα στην κατοικία του και μετά στην έδρα της κυβερνήσεως. Στη διάρκεια των υπηρεσιακών συσκέψεων που επακολουθούσαν συνήθως κοιμόταν, ενώ απουσίαζε συστηματικά από τις συνεδριάσεις της Βουλής” (σελ. 25)

http://el.wikipedia.org/wiki/Ιωάννης_Κωλέττης

   

4) ΚΟΜΗΣ ΙΩΣΗΦ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΑΡΜΑΝΣΠΕΡΓΚ (20 Μαΐου 1835 – 2 Φεβρουαρίου 1837)

Ο Κόμης Ιωσήφ Λουδοβίκος Αρμανσπεργκ,(16/28 Φεβρουαρίου 1787 – 22 Μαρτίου/ 3 Απριλίου 1853), ήταν Βαυαρός, χαζάρικης καταγωγής.

Χαρακτηρίστηκε “διδάσκαλος της Ραδιουργίας“, ήταν αγενής και αγροίκος. Ο απολυταρχικός τρόπος διακυβέρνησής του δημιούργησε έντονες αντιδράσεις στον Ελληνικό Λαό.

Ήταν φιλοαγγλικός και κυνήγησε άγρια όλους τους Έλληνες αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, φτάνοντας στο σημείο να φυλακίσει και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, σε στημένη δίκη με την κατηγορία της Εθνικής Προδοσίας!

http://el.wikipedia.org/wiki/Ιωσήφ_Λουδοβίκος_Άρμανσπεργκ

5) ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΦΟΝ ΡΟΥΝΤΧΑΡΤ (2 Φεβρουαρίου 1837 – 8 Δεκεμβρίου 1837)

Ο Ιγνάτιος Φον Ρούντχαρτ, (11 Μαρτίου 1790 Weismain, Oberfranken – 11 Μαΐου 1838, Τριέστη), ήταν Βαυαρός χαζάρικης καταγωγής νομικός και πολιτικός. Κατά την διακυβέρνησή του, η οποία διήρκησε 10 μήνες, ήρθε σε δυσμένεια με τον Βαυαρό Βασιλιά της Ελλάδος Όθωνα, ο οποίος τον εξανάγκασε σε παραίτηση.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ιγνάτιος_φον_Ρούντχαρτ

6) ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΟΘΩΝ (8 Δεκεμβρίου 1837 – 24 Ιουνίου 1841 και 10 Αυγούστου 1841 – 3 Σεπτεμβρίου 1843)

Ο Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ ( Όθων ), (1 Ιουνίου 1815 – 26 Ιουλίου 1867), Βαυαρός χαζαροσαξωνικής καταγωγής, γεννήθηκε στο κάστρο Μίραμπελ (Schloss Mirabell) του Σάλτσμπουργκ, όταν αυτό αποτέλεσε, για μικρό χρονικό διάστημα, τμήμα της Βαυαρίας, την 1η Ιουνίου 1815.

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄, και της Θηρεσίας, σαξώνισσας κόρης του δούκα του Ζάξεν-Χιλντμπουργκχάουζεν.

Η διπλανή φωτογραφία του Όθωνα καμαρωτού – καμαρωτού, κρατώντας το ιδρυτικό έγγραφο της ιδιωτικής χαζάρικης Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, του Rothchild, είναι χαρακτηριστική της “αγάπης“ του για τον Ελληνικό Λαό…

http://el.wikipedia.org/wiki/Όθων_της_Ελλάδας

    

7) ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΕΤΑΞΑΣ (3 Σεπτεμβρίου 1843 – 16 Φεβρουαρίου 1844)

Ο κόμης Ανδρέας Μεταξάς, (1790 – 8 Σεπτεμβρίου 1860), ήταν γιός του Πέτρου Μεταξά και γόνος της ιστορικής εραλδικής* οικογένειας Χαζάρων ιπποτών των Μεταξά, η οποία προερχόταν από το Φανάρι της Κωνσταντινούπολης και είχε μέλη της ευγενείς από τις αρχές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, (527 Μ.Χ.Χ), στην εποχή του Χαζάρου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Ιουστινιανού Α’ (Φλάβιου Πέτρου Σαββάτιου), ενός αυτοκράτορα που μαζί με την διαβόητη σύζυγό του Θεοδώρα υπήρξε από τους χειρότερους πολέμιους και τύραννους των Ελλήνων, (είχε σφάξει 35.000 Έλληνες στο Ιπποδρόμιο της Κωνσταντινούπολης κατά την “στάση του Νίκα“).

Το όνομα της οικογένειας απονεμήθηκε για το εμπόριο μεταξιού που έκαναν πρόγονοι της οικογένειας αυτής επί Ιουστινιανού Α’. Αργότερα όταν μέλη της οικογένειας ήταν Ιππότες στις Σταυροφορίες, πήραν και τον τίτλο του Κόμη. Το όνομα της οικογένειας αναφέρεται στη Libro d’ Oro, (Χρυσή βίβλο η οποία που περιλαμβάνει τα ονόματα των Χαζάρικων Οικογενειών της Βενετίας που καταλάμβαναν τις διοικητικές θέσεις και είχαν πολιτικά δικαιώματα).

*Ο όρος εραλδική σημαίνει η δια των κηρύκων διαλαλησάντων σημάτων, εμβλημάτων, θυρεών και σημαιών, των ονομάτων και της ιστορικής γενεαλογίας και καταγωγής τα οποία αποτελούν και τα σημάδια αναγνώρισης των ίδιων των ιπποτών σε οποιονδήποτε χώρο και αν βρίσκονταν αυτοί.

Ο Ανδρέας Μεταξάς την περίοδο 1844 – 1845, συνετέλεσε στην δημιουργία της χαζάρικης Εθνικής Τράπεζας του Rothschild και για τον λόγο αυτόν υπήρξε υπουργός Οικονομικών του Χαζάρου πρωθυπουργού της Ελλάδος Ιωάννη Κωλέττη.

Ο Χαζάρος δικτάτορας και πρωθυπουργός της Ελλάδας, (1936 – 1941), (κόμης) Ιωάννης Μεταξάς κατάγεται από κλάδο αυτής της Οικογένειας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ανδρέας_Π._Μεταξάς
http://el.wikipedia.org/wiki/Οικογένεια_Μεταξά

8) ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ [Α)(16 Φεβρουαρίου 1844 – 30 Μαρτίου 1844,

Β) 15 Οκτωβρίου 1848 – 12 Δεκεμβρίου 1849, Γ) 26 Ιουλίου 1864 – 9 Φεβρουαρίου 1865 και Δ) 26 Μαΐου 1877 – 2 Σεπτεμβρίου 1877)]

Ο Κωνσταντίνος Κανάρης (Πάργα 1790 – Αθήνα 2 Σεπτεμβρίου 1877), είχε πραγματικό του όνομα Κωνσταντής Σπηλιωτέας, γιός του Νικολάου και κατάγονταν από Χαζάρικη οικογένεια της Βενετίας, αν και αυτό προσπάθησε να το κρατήσει κρυφό, λέγοντας επίσης ότι κατάγεται από το νησί της γυναίκας του τα Ψαρά. 

O ίδιος ο Κωνσταντίνος Κανάρης στα απομνημονεύματά του αναφέρει «τώρα περνάμε από τη γενέτειρά μου την Πάργα».

Ο ιστορικός Δημήτριος Γατόπουλος (1891-1956) μελέτησε τα οικογενειακά αρχεία της οικογένειας Κανάρη και δημοσίευσε ιστορική μελέτη στην εφημερίδα Εστία, στο φύλλο της14ης Ιουλίου 1937. Στα οικογενειακά αυτά αρχεία περιλαμβάνεται και το μυστικό ημερολόγιο του Κωνσταντίνου Κανάρη το οποίο άνοιξε ο δισέγγονός του, συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Θεμιστοκλή Κανάρης. Από αυτά ο συγγραφέας συμπεραίνει πως ο Κωνσταντίνος Κανάρης δεν είχε γεννηθεί στα Ψαρά, όπως ψευδώς προπαγανδιζόταν, αλλά στην Πάργα όπου έζησε μέχρι την ηλικία των 15 ετών, το Σεπτέμβριο του 1790 και στην συνέχεια εγκαταστάθηκε, στο νησί των Ψαρών.

Πάππος του Κ. Κανάρη – Σπηλιωτέα, ήταν ο Θεμιστοκλής και πατέρας του ο Νικόλαος Σπηλιωτέας.

Από την μελέτη των ημερολογίων της οικογένειας Κανάρη, «διευκρινίζεται ότι η νεοελληνική οικογένεια Κανάρη υπήρξε συνέχεια της Χαζάρικης οικογενείας Σπηλιωτέα, κλάδου της οποίας τα μέλη, τιτλούχοι των Βενετών και Γενουησίων αρχόντων απαντώνται εν δράσει περί το 1200.

Ο Κωνσταντίνος φέρεται ως ήρωας της Επανάστασης του 1821, (εξαιτίας της πυρπόλησης της Τουρκικής ναυαρχίδας του Καρά Αλή, στις 6 Ιούνιου του 1822, στο λιμάνι της Χίου), αλλά η πολιτική του καριέρα δεν έχει κάτι το ηρωϊκό, αντίθετα μόνο επέβαλε τυραννία και θλίψη στον Ελληνικό Λαό. Υπήρξε μέλος της Χαζάρικης Τριανδρίας, (που κυβέρνησε προσωρινά μετά την παραίτηση του Όθωνα), μαζί με τον Δημήτριο Βούλγαρη και τον Μπενιζέλο Ρούφο. Και τα τρία μέλη της Χαζάρικης αυτής Τριανδρίας συνέχισαν και έγιναν πρωθυπουργοί της Ελλάδος για μεγάλα χρονικά διαστήματα μέχρι τα βαθειά τους γεράματα, έχοντας διαλύσει οικονομικά την χώρα και δημιουργώντας της άπειρα προβλήματα.

http://el.wikipedia.org/wiki/Κωνσταντίνος_Κανάρης

9) ΚΙΤΣΟΣ ΤΣΑΒΕΛΑΣ (5 Σεπτεμβρίου 1847 – 8 Μαρτίου 1848)

 

Ο Κίτσος Τζαβέλας, (Σούλι, 1800 – Αθήνα, 9 Μαρτίου 1855), ήταν δευτερότοκος γιος του Φώτου Τζαβέλα και εγγονός του Λάμπρου Τζαβέλα, (αρχηγός της Σουλιώτικης φάρας των Τζαβελαίων) και της Μόσχως. Γεννήθηκε στο Σούλι, αλλά μέχρι 19 χρονών, (1820), μεγάλωσε στην Κέρκυρα και στην συνέχεια επέστρεψε στο Σούλι.

Για την προέλευση της φάρας των Τζαβελαίων δεν υπάρχουν πληροφορίες πριν την γέννηση του Λάμπρου Τζαβέλα (1745). Είναι γεγονός ότι ο Κίτσος Τζαβέλας πολέμησε υπέρ της Ελευθερίας της Ελλάδας, σε αρκετές μάχες κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, όμως η φάρα των Τζαβελαίων φαίνεται ότι ήταν φάρα αρκετά διαφορετική αυτό τις υπόλοιπες φάρες του Σουλίου που ήταν ξεκάθαρα υπέρ της Ελληνικότητας, (Ζάρμπα Ζέρβα, Μπότσαρη, Καραμπίνη, Κουτσονίκα), η οποία διατηρούσε σχέσεις με τους Χαζάρους.

Στο συμπέρασμα αυτό οδηγούν τα εξής γεγονότα:

1) Το 1792 ο διαβόητος Αλή πασάς των Ιωαννίνων κάλεσε τον Λάμπρο Τζαβέλα για να τον βοηθήσει στην εκστρατεία του, κατά του Αργυροκάστρου. Ο Λάμπρος και το παιδί του ο Φώτος και 70 άλλοι Σουλιώτες, παρά τη γνώμη των άλλων Σουλιωτών οι οποίοι ήταν εντελώς αντίθετοι στον τουρκαλβανό (Χαζάρο), πήγαν να βοηθήσουν τον Αλή πασά. Ο Λάμπρος Τζαβέλας με την φάρα του, πέρασε από το χωρίο Ζίτσα και από εκεί πήγε στα Γιάννενα.

Τότε ο Αλή πασάς επιτέθηκε στο Σούλι, χωρίς όμως να μπορέσει να το καταλάβει. Τις επιθέσεις του όμως τις απέκρουσαν με ηρωισμό και τόλμη οι άλλοι Σουλιώτες κι έτσι κατέφυγε στο δόλο. Ελευθέρωσε από τα Γιάννενα τον Λάμπρο, κρατώντας όμηρο τον Φώτο, και τον έστειλε να του παραδώσει το Σούλι. Μα όταν εκείνος έφτασε στο Σούλι του έγραψε το παρακάτω ιστορικό γράμμα: «Χαίρομαι που γέλασα έναν δόλιο σαν και σένα. Είμαι δω για να διαφεντέψω το Σούλι. Αν ο γιος μου δεν είναι πρόθυμος να πεθάνει για την πατρίδα, δεν είναι άξιος να ζήσει και να γνωρίζεται για γιος μου».

Ο Αλή πασάς ρίχτηκε με λύσσα τον Ιούλιο του 1792 ενάντια στο Σούλι με μεγάλες δυνάμεις. Νικήθηκε όμως πάλι και ντροπιασμένος δέχτηκε ειρήνη κι άφησε ελεύθερους τους 70 Σουλιώτες και τον Φώτο. Στη μάχη αυτή όμως ο Λάμπρος πέθανε από τις πληγές του. Τα γεγονότα αυτά δείχνουν ότι υπήρχε σχέση μεταξύ Αλή πασά και οικογένειας Τζαβελαίων, άσχετα αν τελικά ο Λάμπρος Τζαβέλας αγωνίστηκε εναντίον του στο τέλος, είναι απορίας άξιο, πώς οι 70 Σουλιώτες και ο Φώτος, έμειναν άθικτοι όλο αυτό το διάστημα, που υποτίθετο ότι πολεμούσε με λύσσα εναντίον των Σουλιωτών.

Το ιστορικό γράμμα του Λάμπρου Τζαβέλα, αν διαβαστεί προσεκτικά δείχνει ότι ο Λάμπρος ήθελε να διαφεντέψει το Σούλι…και παρόλο που χαρακτήρισε τον Αλή πασά “δόλιο“ και ανέφερε για τον Φώτο, ο Φώτος δεν έπαθε τίποτε από τον πασά, παρόλο που σε άλλες περιπτώσεις ο δόλιος πασάς ήταν ανελέητος. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Αλή πασάς, αποστάτησε από την Οθωμανική αυτοκρατορία για να φτιάξει δικό του κράτος, με τις ευλογίες όλων των Χαζάρων της Ευρώπης, και γι’ αυτόν τον λόγο τελικά εκτελέστηκε.

2) Να μείνουμε επίσης στην σχέση των Τζαβελαίων με το χωριό Ζίτσα. Η Ζίτσα ήταν ένα ιδιαίτερο κεφαλοχώρι των Ιωαννίνων που είχε πάντα στενές σχέσεις με τους Χαζάρους του Βυζαντίου και απολάμβανε πολλά προνόμια από τους Οθωμανούς. Από το 1430 έως το 1788 ήταν υπό την προστασία της βαλιδέ σουλτάνας (η μητέρα του εκάστοτε σουλτάνου), ενώ στη συνέχεια αφιερώθηκε στα καθιδρύματα της Μέκκας μέχρι την απελευθέρωση.

3) Υπήρχε μια σχέση μεταξύ Τζαβελαίων – Σουλιωτών και Ενετών, η οποία είχε αρχίσει κατά τον Ενετοτουρκικού πολέμου (1684-1699), φάνηκε το 1731 – 1732, όταν οι Ενετοί ξεσήκωσαν τους Σουλιώτες κατά τον Οθωμανών. Επίσης το ότι ο Κίτσος Τζαβέλας μεγάλωσε μέχρι την ενηλικίωση του στην Κέρκυρα και κατά το 1822 πήγε στην Πίζα, ο Όθωνας τον έκανε αντιστράτηγο και κυρίως υπασπιστή του, έγινε υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Κωλέττη, Πρωθυπουργός στις 5 Σεπτεμβρίου του 1847 και τελικά μετά την πρωθυπουργία του, το 1848 έγινε πάλι υπουργός Στρατιωτικών επί κυβερνήσεως Γεωργίου Κουντουριώτη, δείχνει τους ιδιαίτερους δεσμούς του Κίτσου Τζαβέλα με τα Χαζάρικα κέντρα εξουσίας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Κίτσος_Τζαβέλας
http://el.wikipedia.org/wiki/Τζαβελαίοι
http://el.wikipedia.org/wiki/Σουλιώτες

10) ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ (8 Μαρτίου 1848 – 15 Οκτωβρίου 1848)

Ο Γεώργιος Κουντουριώτης (Ύδρα 1782 – 13 Μαρτίου 1858), ήταν γιός του Ανδρέα Κουντουριώτη, γόνος πολύ πλούσιας οικογένειας κοτζαμπάσηδων, (στενοί συνεργάτες των Οθωμανών και φοροεισπράκτορες τους), της Ύδρας με αρχικό οικογενειακό επώνυμο Ζέρβα, που είχαν καταγωγή από το Κρανίδι της Πελοποννήσου.

 

Ο πατέρας του Γεωργίου Κουντουριώτη Ανδρέας, διέμεινε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Γένοβα, (χαζάρικο κέντρο).

Η οικογενειακή περιουσία της οικογένειας Κουντουριώτη την εποχή εκείνη υπολογίζεται σε 800.000 ασημένια κολονάτα (δίστηλα) της Ισπανίας, (ένα κολονάτο περιείχε 25.561 g καθαρού ασημιού), δηλαδή περίπου 20,5 τόνους καθαρού αργύρου, ποσό ασύλληπτο για την εποχή εκείνη!

Το φθινόπωρο του 1823 ο Γεώργιος Κουντουριώτης συνασπίζεται με τους χαζάρους Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, Ιωάννη Κωλέττη και με την βοήθεια και χρηματοδότηση – δάνειο των χαζαροσαξώνων Άγγλων προκαλούν τον λεγόμενο “Εμφύλιο Ελληνικό Πόλεμο“ της περιόδου 1823 – 1825, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.

Τον “Εμφύλιο Ελληνικό Πόλεμο“ είχε προετοιμάσει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος οργανώνοντας την Β’ Εθνοσυνέλευση στο Άστρος Κυνουρίας (10 Απριλίου – 30 Απριλίου 1823), όπου κατάργησε την Αρχιστρατηγία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στα τέλη Νοεμβρίου 1823 η τριάδα των χαζάρων, (Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Ιωάννη Κωλέττης, Γεώργιος Κουντουριώτης), καταφεύγει στο Κρανίδι και κάνει δική της παράνομη Κυβέρνηση με πρόεδρο τον Γιώργο Κουντουριώτη. Η νόμιμη Κυβέρνηση, (Έλληνες αγωνιστές), έχει έδρα την Τρίπολη.

Στον “Εμφύλιο Ελληνικό Πόλεμο“ οι αντίπαλες παρατάξεις ήταν οι Έλληνες ήρωες και αγωνιστές του Αγώνα εναντίον των Οθωμανών, (Δημήτριος Υψηλάντης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Δημήτριος Πλαπούτας, Νικηταράς και άλλοι ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης) και οι Καθοδηγούμενοι από τους Χαζάρους, κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου και της Ύδρας (Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Ιωάννης Κωλέττης και Γεώργιος Κουντουριώτης), οι οποίοι ενώ ήταν χρηματισμένα πειθήνια όργανα των Άγγλων χαζαρασαξόνων, προσποιούνταν τους αγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης και με τα χρήματα που πήραν με την μορφή δανείου από την Αγγλία της Τράπεζας του Rothschild, αγοράζουν μισθοφόρους από την Ρούμελη, δωροδοκούν κάποιους Έλληνες αγωνιστές και κατορθώνουν να τελικά επιβληθούν και να ηγηθούν της Ελληνικής Επανάστασης.

Όσα χρήματα δε σπαταλήθηκαν στον εμφύλιο, δόθηκαν στους Υδραίους ως αποζημίωση για τον πόλεμο, κρατώντας οι Κουντουριωταίοι τη μερίδα του λέοντος για τον εαυτό τους. Συνέλαβαν τον Κολοκοτρώνη και τον φυλάκισαν στην Ύδρα.

Η ηγεσία των Χαζάρων προκάλεσε πολλά δεινά στους Έλληνες και την Επανάσταση, κατά την διάρκεια του σκοτώθηκαν ή δολοφονήθηκαν ηρωικές μορφές του Αγώνα, (Παπαφλέσσας, Πάνος Κολοκοτρώνης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, κ.α.), έπεσε το Μεσολόγγι, κατεστάλη η Ελληνική Επανάσταση στην Κρήτη, η μισή Πελοπόννησος καταλείφθηκε από τις δυνάμεις του Ιμπραήμ και οι Έλληνες έπαθαν πολλές καταστροφές από τους Οθωμανούς.

Τον Απρίλιο του 1826, η Γ΄ Εθνοσυνέλευση που άρχισε τις εργασίες της στην Επίδαυρο και τις συνέχισε στην Τροιζήνα, απογύμνωσε τον Γεώργιο Κουντουριώτη από τα αξιώματά του. Αλλά αυτός αντιστάθηκε με πείσμα στην εκλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτη. Οι Κουντουριώτες, ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέττης αντιλαμβάνονταν πως ο Καποδίστριας θα ήταν πολιτικός με πυγμή, που δεν θα θύμιζε τον Δημήτριο Υψηλάντη, και πως θα έχαναν τα τρανά αξιώματα. Τελικά όμως ψηφίστηκε η πρόταση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και ο Καποδίστριας ήρθε στην Ελλάδα.

Η Ύδρα ήταν το πρώτο και δυναμικότερο αντικαποδιστριακό κέντρο. Εκεί κατέφευγαν οι δυσαρεστημένοι, οι αντιπολιτευόμενοι, οι υπονομευτές και συνωμότες. Οι Κουντουριώτηδες, όπως και οι Μαυρομιχαλαίοι, δεν εννοούσαν να ξεχάσουν τα παλιά τους προνόμια ή να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούσαν. Έτσι, καλλιεργήθηκε βαρύ κλίμα κατά του Καποδίστρια μέχρι που δολοφονήθηκε. Για τη δολοφονία δεν πρέπει να θεωρούνται άμοιροι ευθυνών οι Κουντουριώτηδες, όπως και για τη δολοφονία του Αντ. Οικονόμου, τον οποίο σκότωσαν οι μισθοφόροι του Ανδρέα Λόντου στον Ξεριά, έξω από το Άργος.

Στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα κατέλαβε υψηλά αξιώματα και το 1837 διορίσθηκε Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας, εκλέχτηκε πληρεξούσιος Ύδρας στην Εθνοσυνέλευση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, βουλευτής και γερουσιαστής, ενώ το 1858 που πέθανε ήταν Πρόεδρος της Γερουσίας.

Εγγονός του Γεωργίου Κουντουριώτη ήταν ο ναύαρχος των βαλκανικών πολέμων Παύλος Κουντουριώτης, ο οποίος στήριξε τον Χαζάρο Ελευθέριο Βενιζέλο μαζί με τον στρατηγό Παναγιώτη Δαγκλή (1916-1917) και αργότερα έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924).

http://argolikivivliothiki.gr/2009/03/21/κουντουριώτης-γεώργιος-1782-1858/
http://el.wikipedia.org/wiki/Οικογένεια_Κουντουριώτη
http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνικός_Εμφύλιος 1823_-_1825

 

11) ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΡΙΕΖΗΣ (12 Δεκεμβρίου 1849 – 16 Μαΐου 1854)

Ο Αντώνιος Κριεζής (1796 -1η Απριλίου 1865), γιος του Δημητρίου Κριεζή. Το αρχικό όνομα της Οικογένειας, περί το 1604, ήταν Δέδες. Η Οικογένεια Δέδε καταγόταν από τα Κριεζά της Ευβοίας και μέλη της μετοίκησαν στην Ύδρα, στο Κρανίδι, στην Αίγινα και τον Πόρο. Τα Κριεζά είναι χωριό που κατοικήθηκε από Αρβανίτες και Βενετσιάνους, (ανατολικά του χωριού βρίσκονται τα ερείπια Βενετσιάνικου Πύργου), την εποχή της Ενετοκρατίας περί το 1204, (Δ’ Σταυροφορία κατά της Κωνσταντινούπολης).

Η οικογένεια Κριεζή – Δέδε, θεωρείται αρβανίτικης καταγωγής. Το 1824 παντρεύτηκε με την Κυριακούλα Βούλγαρη, κόρη του μπέη της Ύδρας Γεωργίου Βούλγαρη.

Το 1836 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και διορίστηκε υπουργός των Ναυτικών στην Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ, θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1843. Στη διάρκεια της βασιλείας του Όθωνα προβιβάστηκε στο βαθμό του αντιναυάρχου και έγινε ο πρώτος αξιωματικός του Ελληνικού ναυτικού με αυτό τον βαθμό, ενώ ονομάστηκε αυλάρχης του.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1849 διαδέχτηκε τον Κωνσταντίνο Κανάρη στην πρωθυπουργία, ως επιλογή του βασιλιά Όθωνα, και επικράτησε στις εκλογές το Σεπτέμβριο του 1850, οι οποίες προκηρύχθηκαν με διάταγμα που υπέγραψε η βασίλισσα Αμαλία, λόγω της απουσίας του βασιλιά στο εξωτερικό. Στην διάρκεια της πρώτης πρωθυπουργίας του το 1850, έλυσε το εκκλησιαστικό ζήτημα, με την ανακήρυξη του αυτοκέφαλου, (καθεστώς εκκλησίας της οποίας ο αρχιεπίσκοπος δεν υποβάλει αναφορά σε κάποιον άλλον προκαθήμενο επίσκοπο), της Ελληνικής Εκκλησίας.

Στη διάρκεια της θητείας του, τον Απρίλιο του 1850, συνέβηκαν και τα γεγονότα που είχαν σχέση με τον Εβραϊκής καταγωγής Δαυίδ Πατσίφικο.

Ανέλαβε μέγας αυλάρχης του βασιλικού οίκου και παράλληλα ονομάστηκε επίτιμος υπασπιστής του βασιλιά, σύμβουλος του επί Ναυτικών Θεμάτων και υποναύαρχος.

http://www.koutouzis.gr/kriezis.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/Αντώνιος_Κριεζής
http://www.livepedia.gr/index.php/Κριεζής_Αντώνιος
http://www.kimis-aliveriou.gr/κοινοτητεσ/δύστος/κριεζά/
http://ellines-albanoi.blogspot.gr/2009/10/blog-post_7935.html

12) ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ [A) (22 Σεπτεμβρίου 1854 – 13 Νοεμβρίου 1857),

Β) 11 Οκτωβρίου 1862 – 9 Φεβρουαρίου 1863, Γ) 25 Οκτωβρίου 1863 – 5 Μαρτίου 1864, Δ) 3 Νοεμβρίου 1865 – 6 Νοεμβρίου 1865 , Ε) 9 Ιουνίου 1866 – 18 Δεκεμβρίου 1866 ΣΤ) 25 Ιανουαρίου1868 – 25 Ιανουαρίου 1869 ,Ζ) 25 Δεκεμβρίου 1871 – 8 Ιουλίου 1872 , Η) 9 Φεβρουαρίου 1874 – 27 Απριλίου 1875]

Ο Δημήτριος Βούλγαρης, (Ύδρα, 20 Δεκεμβρίου 1802 – Αθήνα, 29 Δεκεμβρίου 1877), ήταν γιος του Μπέη της Ύδρας Γεωργίου Βούλγαρη. Ήταν χαζάρικης καταγωγής καθώς οι πρόγονοι του προερχόταν από περιοχή της Χαζαρίας, στις εκβολές του Βόλγα ποταμού, (Βόλγαροι – Βούλγαροι) που ήρθαν στην Ελλάδα, (Κέρκυρα, Ύδρα), περί το 1544.

Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Κουντουριώτη, κόρη του Λάζαρου Κουντουριώτη, κατά την συνήθεια των Χαζάρων να παντρεύονται μόνο άτομα της φυλής των. Ήταν γνωστός και με το προσωνύμιο Τζουμπές, λόγω της μακριάς μπέρτας/μανδύα μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών, που συνήθιζε να φορά. Αμόρφωτος, αυταρχικός, εγωιστής, τυραννικός, βίαιος, εκδικητικός, υπερβολικά κρυψίνους, πολιτικάντης, αντιδημοκρατικός, αντισυνταγματικός, φαύλος, νόθευε τις εκλογικές αναμετρήσεις, ψήφιζε νομοσχέδια χωρίς απαρτία στην Βουλή, γενικά νόθευε τα πάντα, μέχρι που ο Βασιλιάς Γεωργίος Α΄ απηυδισμένος, στις 27 Απριλίου 1875, τον ανάγκασε να παραιτηθεί και από την στεναχώρια του μετά από λίγο πέθανε. Συνήθιζε να δίνει στα αρβανίτικα την απάντηση “άστε ντούα” (“Έτσι θέλω“), όταν του ζητούσαν να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του.

http://el.wikipedia.org/wiki/Δημήτριος_Βούλγαρης
http://www.koutouzis.gr/voulgari–koumpi.htm
http://el.wikipedia.org/wiki/Στηλιτικά
http://www.sansimera.gr/biographies/127

13) ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΙΑΟΥΛΗΣ (13 Νοεμβρίου 1857 – 26 Μαΐου 1862)

Ο Αθανάσιος Μιαούλης (Ύδρα 1815 – Παρίσι, 7 Ιουνίου 1867) ήταν γιος του Χαζάρου Ανδρέα Μιαούλη – Βώκου, ο οποίος δρώντας κατά του Ιωάννης Καποδίστρια, ανατίναξε στο λιμάνι του Πόρου, την 1η Αυγούστου 1831, δύο νεότευκτα πλοία του Ελληνικού ναυτικού, την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα»! Ο παππούς του ήταν ο πάμπλουτος κοτζαμπάσης της Ύδρας Δημήτριος Βώκος. Το Επώνυμο της Οικογενείας του Μιαούλη ήταν Βώκος ή Μπώκος, το οποίο κατά την Χαζάρικη συνήθη πρακτική άλλαξαν σε Μιαούλη. Το παρωνύμιο Μιαούλης το πήρε, όταν αγόρασε από έναν Τούρκο ένα μπρίκι με την ονομασία «Μιαούλ».

Στην φωτογραφία φαίνεται ο πίνακας με τον καθαρά ο μασονικό συμβολισμό του κρυμμένου δεξιού χεριού του στην καρδιά του Αθανάσιου Μιαούλη.

Το έτος 1668 η οικογένεια του μετανάστευσε στην Ύδρα από το χωριό Φύλλα Ευβοίας (Χαλκίδα) και η γραμμή του αίματος της είναι από τον αιμοσταγή Χαζάρο ιππότη Λικάριο, που έδρασε στην περιοχή το 13ο αιώνα.

Οπαδός του Όθωνα και φιλοαυστριακός, έλαβε σκληρά μέτρα κατά των αντιπάλων του Όθωνος. Ιδιαίτερη σκληρότητα επέδειξε κατά την εξέγερση του Ναυπλίου (Ναυπλιακά), με αποτέλεσμα η κυβέρνησή του να μείνει στην ιστορία ως «Υπουργείον του Αίματος».

Η πανελλήνια κατακραυγή τον ανάγκασε να παραιτηθεί στις 26 Μαΐου 1862 και να εγκαταλείψει τη χώρα. Μετά την έξωση του Όθωνα και την εκλογή του Γεωργίου Α’ ως νέου βασιλέα της Ελλάδος, ο Μιαούλης επέστρεψε στην Αθήνα.

http://el.wikipedia.org/wiki/Αθανάσιος_Μιαούλης
http://www.matia.gr/7/73/7305/7305_1_6.html
http://mlp-blo-g-spot.blogspot.gr/2013/12/LofosVwkou.html
http://www.sansimera.gr/biographies/169
http://syncgrmixalisterzakis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_09.html

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΚΕΔΩΝ
……………………………………………………….


ΠΗΓΗ